Natuur

De natuur is magnifiek!
Of je nu kijkt naar de natuur op superkleine schaal, of helemaal in het groot, het is iets om iedere keer weer even stil van te worden…
Zelfs een “vieze bromvlieg” ~ zo eentje die we duidelijk niet binnen in de buurt van ons voedsel willen hebben ~ is prachtig wanneer gefotografeerd in close up.

Iets waar ik zelf gefascineerd naar kan blijven kijken is de verscheidenheid in kleur van het door hommels verzamelde stuifmeel; van grijsblauw naar goudgeel en van bijna wit naar vol oranje dragen ze het naar hun 'korf' of nest.

En dan is er ook de natuur waarin we erop uit trekken. Of we nu gaan wandelen, joggen of fietsen; het is iets wat ons in de natuur een beetje ‘extra’ geeft. Het genieten van het bos, de hei, paden langs de weilanden, de waterkant langs rivieren, de (rand)meren, of aan de kust genietend van het geluid van de branding en dat briesje dat speelt met ons haar…

Maar er gaat niets boven de aanwezigheid van eeuwenoude bomen.

De oude eikenbomen, lindebomen, beukenbomen ~ soms helemaal vergroeid met maar een paar takken met frisse groene bladeren ~ of de door de wind totaal omgebogen dennenbomen aan de kust; een ontmoeting met een oude boom is altijd indrukwekkend.

Ook op reis kunnen we die fantastische oude bomen vinden. Sommigen herken je misschien niet meteen als oeroud omdat ze niet onmiddellijk heel hoog of groot lijken. Maar wanneer we dichterbij komen blijkt de stam dan een indrukwekkende omtrek te hebben en als we dan de tijd nemen om zo’n boom een poosje te observeren, dan blijkt het niet alleen om een boom te gaan, maar om een heel eco-systeem op zich.

Maar niets kan voor mij tippen aan de sequoia’s.
De indrukwekkende ‘redwood groves’ aan de kust; waar vanuit de ‘moederboom’ circles van nieuwe bomen ontspruiten die stuk voor stuk enorme bomen kunnen worden en letterlijk de hemel in reiken. Maar misschien wel meer de Sierra redwoods die op grotere hoogte een meer solitair leven leiden en stuk voor stuk een enorme omtrek kunnen bereiken.

Stil en sterk doemen ze soms opeens voor je op tussen de de andere bomen ~ die ieder op zich geenszins kleine bomen zijn ~ en wanneer je dan je hand op de bast legt, blijkt deze zacht te zijn; bijna zijdeachtig. Zo hoog, dat je vanaf de grond de top eigenlijk niet kunt zien, laat staan de naalden kunt voelen… Die zijn misschien wel net zo zacht als die op het oog zo ruwe bast…

Werkelijk magnifiek!