Ieder dier heeft een eigen, unieke kwaliteit of energie die aan het dier wordt toegeschreven. Voor een totemdier is het deze kwaliteit of energie die ons kan helpen een brug te slaan tussen ons dagelijkse leven en de — ongeziene — spirituele wereld.
Daarnaast zijn er krachtdieren die ons hun unieke kracht kunnen “lenen” wanneer we die in een specifieke situatie nodig hebben. Wanneer we bijvoorbeeld bezig zijn met iets wat veel fysieke kracht van ons vergt, dan kunnen we Beer vragen om ons een handje te helpen.
Het zou heel waarschijnlijk een ander dier zijn dan ons totemdier. En het dier zou ons ook niet noodzakelijkerwijs helpen zoals een krachtdier dat kan doen. Het gaat hier om een kwaliteit of energie die dit dier heeft, dezelfde kwaliteit of energie die wij diep in onszelf hebben die we wat meer naar buiten zouden mogen brengen. Een kwaliteit die we wat vaker, of wat meer openlijk zouden mogen gebruiken in ons leven.
Het dier is dan eigenlijk een “geheugensteuntje” van deze energie in onszelf.
We zouden kunnen zeggen dat wanneer we al onze sterke kanten, alle aspecten van onze energie en al onze talenten werkelijk zouden gebruiken, dat we dan “heel zijn”…
En het voelt fijn wanneer een dier het geheugensteuntje is voor een specifieke, aangeboren kwaliteit die we hebben. Een kwaliteit die we op één of andere hebben verborgen — vaak door ons aan te passen en geaccepteerd te worden door onze omgeving.
Wanneer ik terugkijk, dan zijn er best veel dingen waarvan ik wist dat ze “waar” waren als klein kind. Maar — zeker als kind — was het niet passend om daarover te praten. We moesten beleefd zijn, logisch nadenken en als het enigszins mogelijk was de perfecte manifestatie worden van wat onze ouders zich hadden voorgesteld. En al snel zijn we ons gaan gedragen op een bepaalde manier, gaan praten op een bepaalde manier en gaan handelen op een bepaalde manier om erbij te horen.
Maar wat zou er gebeuren wanneer we terug zouden gaan naar de persoon die we waren toen we deze wereld binnenkwamen?
We zouden waarschijnlijk nog steeds beleefd zijn en ons gedragen. Het zou zomaar kunnen dat we nog steeds in dat perfecte plaatje passen…
Aan de andere kant, kan het ook zo zijn dat we een andere richting zouden kiezen. Een pad dat ons gewezen wordt door onze zintuigen en ervaringen, ons “onderbuikgevoel”, of onze intuïtie… We zouden kunnen ontdekken dat we ons minder of niets meer aantrekken van wat andere mensen van ons vinden. En heel waarschijnlijk zouden we stoppen onze keuzes en beslissingen te nemen gebaseerd op de verwachtingen van anderen.
Als we deze nieuwe richting in zouden slaan, dan zouden we nieuwe mogelijkheden en talenten kunnen ontdekken die we altijd al — diep in onszelf — hebben gehad, maar waar we nooit iets mee gedaan hebben. We zouden kunnen ontdekken dat we kwaliteiten hebben waarvan we ons nooit bewust zijn geweest…
And het gezelschap van een dier dat voor ons een geheugensteuntje is om deze kwaliteiten en talenten naar buiten te brengen, zou ons niet alleen goed doen, maar zou bovendien heel leuk zijn!
Misschien is het tijd om de wilde kant van onszelf te gaan ontdekken…
Image by Andrea Bohl from Pixabay
