Er was een tijd — lang geleden — toen iemand me heeft verteld dat wanneer het Universum een boodschap voor ons heeft — bijvoorbeeld omdat we keuzes maken die ons van ons gekozen pad doen afdwalen — het hoogst waarschijnlijk ons eerst zachtjes op de schouder tikt. Wanneer we dat niet opmerken, zou het Universum ervoor kunnen kiezen ons te steken met een cocktailprikkertje… Misschien vervelend, maar zeker niet pijnlijk. En uiteindelijk is het alleen maar een methode om onze aandacht te trekken. Om ons zover te krijgen dat we luisteren naar die boodschap die kennelijk belangrijk is voor ons.
Besteden we hier nog steeds geen aandacht aan — en wanneer het bericht belangrijk genoeg is — dan is de kans groot dat deze “aandacht trekker” steeds duidelijker wordt, tot dat punt waarop we een klap krijgen met de “Kosmische Honkbalknuppel”.
En dat is zeker iets waar we aandacht aan besteden…
De volgende stap is om erachter te komen waar deze belangrijke boodschap eigenlijk over gaat. In andere woorden, wat moet je doen om weer op je pad te belanden? En misschien ook om te ontdekken welke keuzes je hebt gemaakt die je, om te beginnen, van je pad afgebracht hebben…
Toen ik onderweg ging op mijn fiets, genietend van het heerlijke weer, van de natuur, en van het vooruitzicht even bij vrienden aan te wippen — heb ik hier geen moment over nagedacht… Misschien had ik wel een knagend gevoel dat er iets niet helemaal goed zal, of een semi-bewuste gedachte dat er iets aan verandering toe was… Maar mijn aandacht was uitsluitend gericht op het genieten van de dag, hoe die ook zou lopen.
En toen ik bijna was aangekomen, gebeurde het… De klap van de Kosmische Honkbalknuppel…
= Luister! Je weet het. En je weet dat je het weet… Neem nou stappen in de goede richting!! =
Het heeft mijn volle aandacht. En ik luister…
En daarmee begint inzicht naar de oppervlakte te komen. En terwijl dat gebeurt, zie ik plotseling hoe de stukjes van de puzzle in elkaar passen. En al snel zie ik het plaatje tevoorschijn komen wat me tot nog toe was ontschoten… Het is niet onverwacht. Het is niet moeilijk om erop te anticiperen. Het is zelfs gemakkelijk om alle stukjes tot één geheel te vormen — nu dat ik het plaatje eindelijk zie.
Stel je dat nou voor!
Terwijl alles nu op de best mogelijke manier bij elkaar is gekomen, heb ik zeker de intentie om — de volgende keer dat het Universum een boodschap heeft voor me — aandacht te schenken aan dat moment waarop het Universum mij zachtjes op de schouder tikt… Om niet te wachten op die klap met de “Kosmische Honkbalknuppel”…
