Misschien wel de grootste verandering waar we mee te maken hebben is de verandering van een gestructureerd leven naar een stromend leven. Een leven waarin we meebewegen met dat wat er in ons leven gebeurt.
Een leven waarin we onze richting kiezen en bijsturen, maar ook een leven waarin we het idee loslaten dat we ons doel in een concreet uitgedacht plan, stap voor stap gaan bereiken.
Wanneer we meebewegen met het Leven zelf, betekent dit dat we te maken krijgen met een andere manier van denken. Een andere manier van het stellen van ons doel en hoe we dit doel kunnen bereiken…
In zekere zin, als we de Stroom van het Leven zouden zien als een rivier, dan bewegen we mee in die stroom. En dan kan het lijken alsof we geen eigen keuzes meer hebben — of zelfs (een stuk van) onze individualiteit verliezen. Want is niet alle water in de rivier gelijk?
Nee. Niet alle water in de rivier is gelijk.
Zoals Rumi lang geleden al stelde: “Je bent niet een druppel in de oceaan. Je bent de hele oceaan in een druppel”. En dat betekent ook dat — hoewel alle aspecten “van de oceaan” in ons vertegenwoordigd zijn — we zelf kiezen welke aspecten we uitdrukking geven in ons leven…
In de rivier betekent het dat er hier en daar kolkjes ontstaan; dat het water op sommige plaatsen sneller stroomt en op andere plaatsen een spiegelgladde oppervlakte heeft. Allemaal in diezelfde rivier…
Wat het in ons leven betekent, is dat sommige dingen niet meer voor ons werken. Zo is “alles onder controle houden” in ons leven een heel stuk lastiger geworden, terwijl het nemen van onze eigen verantwoordelijkheid een heel stuk belangrijker is geworden.
Een concreet stappenplan kan ons nu heel veel energie kosten, terwijl onszelf een doel stellen in de vorm van een intentie ons energie kan geven. Natuurlijk is alleen de intentie hebben niet genoeg. Maar waar we vroeger precies de stappen hadden uitgedacht hoe we dat doel gingen bereiken, houden we ons nu de intentie voor ogen en nemen we een stap in de richting van ons doel. Blijkt de Stroom van ons Leven ons daarmee dichter bij ons doel te brengen, dan nemen we een volgende stap in die richting — zo niet, dan veranderen we van richting. Maar ons doel blijft (meestal) hetzelfde…
Een andere “bijwerking” van een stromend leven is dat, terwijl we steeds beter leren hoe we in die stroom onze richting kiezen en onze doelen te bereiken, het ook steeds moeilijker wordt om “tegen de stroom in te zwemmen”. Het wordt steeds lastiger om de stroom te splitsen, te kanaliseren en uiteindelijk de ontstane stromingen tegen elkaar op te zetten…
Het Leven zelf stroomt op een manier die goed is, het heeft dus geen reden om zichzelf te bestrijden.
En natuurlijk gaat het er zelfs in de Stroom van het Leven zelf niet om maar één grote stroom. Er zullen altijd ook kleine stroompjes, beekjes, riviertjes blijven. De oceaan is er altijd, maar er blijven ook de plassen en meren, de binnenzeeën en de fjorden…
De Stroom van het Leven is divers.
De Stroom van het Leven stroomt uiteindelijk naar een heel zijn, naar één zijn met het Hoogste…
