Het lijkt alsof de energie waarin we leven ~ in deze tijd van polariteiten ~ ons op dit moment presenteert met de grootste polariteit die we ons kunnen bedenken…
Waar voor de ene persoon het pad eindelijk duidelijk wort en openingen biedt om verder te gaan, om vloer te leven, dingen te ontdekken over zichzelf en over wat het leven ons allemaal te bieden heeft; lijkt voor een ander persoon juist alle hoop verloren.
Het is een lastige polariteit; een zware polariteit ook.
Een polariteit waar niet gemakkelijk mee om te gaan is, aan welke kant je ook staat.
Hoe blijer de ene persoon is met de beweging en de avonturen die voor hem/haar in het verschiet liggen, des te moeilijker wordt het voor die ander die zich steeds meer overweldigd ~ misschien zelfs een beetje ondergesneeuwd ~ voelt, om te praten over zijn/haar belevingswereld.
En tenzij we heel goed opletten op wat de energie, de lichaamshouding, de woordkeus van die ander ons vertelt ~ onafhankelijk van de woorden of het verhaal ~ dan is het gemakkelijk om te missen hoezeer die ander de hoop aan het verliezen is.
Het is dan heel gemakkelijk om te reageren vanuit waar we zelf staan met goedbedoelde ~ maar totaal niet effectieve ~ woorden als “kop op”, “het gaat wel over”, of “het wordt wel beter”.
Beter zou het zijn om werkelijk te luisteren naar die ander. Om vragen te stellen. Om de spreekwoordelijke mijl in zijn/haar schoenen te lopen voordat we advies geven.
Vaak geeft ons luisteren die ander een opening omdat hij/zij zich gehoord voelt.
Voor diegene die alle hoop verloren heeft is het goed om er juist wel over te praten. Om de niet effectieve maar goedbedoelde adviezen in de kiem te smoren met de vraag om eerst echt te luisteren. Om het hele verhaal werkelijk te horen.
Het is een polariteit die geen gemakkelijke antwoorden heeft ~ aan geen van beide kanten.
Maar zolang we niet echt met elkaar gaan praten en werkelijk naar de ander te luisteren; zolang we ons eigenlijk alleen maar op ons eigen leven en ons niet bewust (willen) worden wat er voor een ander speelt, is dit een polariteit die gaat over leven en dood.
In die zin is het voor ons allemaal een deel van ons bewustwordingsproces ~ een deel van ons persoonlijke pad ~ om hier een nieuwe balans in te vinden.
Want als alle hoop verloren is, wat is er dan nog over om de pijn te verzachten? Om de moed op te brengen om toch die nacht weer door te komen en de volgende dag weer op te staan?
Vandaag brand ik een kaars voor iedereen die de moed heeft opgegeven; voor iedereen voor wie alle hoop verloren is…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten