Wat probeert die situatie mij te leren?

Gisteren heb ik op facebook een foto ge-liked en vanmorgen werd ik wakker met het volgende persoonlijke berichtje:

Helaas pindakaas!

Nu je mijn foto geliked hebt, ben je verplicht om ook een foto van jezelf uit de oude doos te posten met het jaartal erbij en de tekst:''uitdaging aanvaard'' . Kwestie van het niet constant over dat klote virus te hebben. Deze tekst stuur je dan in een PB naar alle likers om die ook in gang te zetten.

Het is een berichtje wat me aan het denken zet. 

Aan de ene kant is het een heel goed

idee om onszelf met iets anders bezig te houden dan met het Corona virus en de gevolgen daarvan. Aan deandere kant geeft deze situatie mij de gelegenheid om te kijken naar wat het mij persoonlijk te vertellen — of zelfs te leren — heeft. Met andere woorden, ik ga iedere dag bewust op zoek naar de productieve boodschap die de situatie voor mij heeft. Het is een proces dat zich voor mij stap voor stap afspeelt.

En dan blijkt dat ik dat best heel confronterend vind. En terwijl er in mijn leven niet heel veel veranderd is (ik werk altijd thuis en ben vaak alleen) merk ik dat ik nu niet meer voor mijzelf kan ‘weglopen’. 

Het betekent echt kijken naar wie ik ben, waar ik sta in het leven, wat mijn wensen, verlangens en verwachtingen zijn. Maar ook kijken naar hoe ik mijn werk wil doen, wat ik te bieden heb en hoe ik met de juiste personen in contact kan komen…

Het eerste dat daardoor is gebeurd is dat ik in mijn eigen energie ben gaan staan en daarmee bewust afstand heb genomen van verwachtingen van anderen en dat ik de verplichtingen die ik heb opnieuw bekijk.

Het volgende wat gebeurde is dat ik ben gaan opruimen, en de klusjes ben gaan doen die al een poosje aan me ‘knaagden’, maar die geen urgentie leken te hebben in mijn leven.

Het resultaat is een enorme opluchting! Het geeft me zoveel ruimte en energie — veel meer dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden! Ik kan daardoor eindelijk die lastige beslissingen nemen. Ik merk dat ik na een hele lange tijd mijn prioriteiten helder krijg. Dat ik weer initiatieven neem en plannen maak.

Het maakt dat ik me heel erg bewust ben dat we onze eigen, persoonlijke wereld vormen door onze beslissingen…

Als ik dan naar deze pandemie kijk, naar het Coronavirus en de mogelijke gevolgen daarvan, dan zijn die — zeker wanneer je daar direct mee te maken hebt van een gezondheidsperspectief — verschrikkelijk!

Zeker voor ouderen en kwetsbare mensen in onze samenleving.

Jonge kinderen kunnen zoals het er nu uitziet Covid-19 wel krijgen, maar worden er niet of nauwelijks ziek van. Wat hebben zij dat wij volwassenen niet meer hebben? Is dat hun onbevangenheid? Hun openheid? Hun houding dat iedere dag nieuw is? Dat het leven iedere dag weer een avontuur is?

Vandaar mijn foto, 1964.

En nee, niemand is ‘verplicht’ een foto van jezelf te plaatsen als antwoord op een ‘like’. Mocht je serieus zin hebben in een uitdaging, kijk dan wat de situatie jou persoonlijk te leren of te vertellen heeft.

#MysticAnneClaire