Angst

Er zijn twee vormen van angst. De angst voor iets wat nu op dit moment met ons gebeurt — zoals de angst door een auto geraakt te worden terwijl we oversteken — en de angst voor iets wat mogelijk wel, of misschien niet op ons pad komt in de toekomst — zoals een situatie die weliswaar verschrikkelijk is, maar die zich afspeelt op een ander continent…

De eerste ervaring van angst is onmiddellijk en daarmee gerelateerd aan onze “vechten  of vluchten” reacties. Dit type angst is verbonden aan een situatie die zich nu, op dit moment afspeelt. Iets waar we persoonlijk bij betrokken zijn en wat we (bijna) altijd tot een oplossing kunnen brengen. De kans is dan ook groot dat de angst op dat moment — en de stress die daarbij komt kijken — ons helpen om in een fractie van een seconde de best mogelijke beslissingen te nemen en de juiste stappen te zetten om zonder kleerscheuren uit die situatie te komen.

De tweede ervaring van angst is verbonden met een situatie waar we niets aan kunnen doen. Een situatie die op ons af komt, die door de media steeds groter, belangrijker en verschrikkelijker wordt getoond — een situatie die kan gebeuren, die we niet kunnen ontvluchten… In dit geval zal de angst — met de bijbehorende stress — langzaam ons systeem inkruipen en steeds sterker worden, zonder ons ooit een uitweg te tonen.

Omdat dit type angst gaat over iets waar we niets aan kunnen veranderen, krijgen we het gevoel dat we nergens heen kunnen. Er is geen veilige haven waar we kunnen schuilen om deze vreselijke situatie aan ons voorbij te laten gaan.

De onmiddellijke angst helpt ons om in deze wereld te overleven. En zo lang als we het niet de overhand geven in ons leven, zal het alleen de kop opsteken wanneer we iets willen doen dat ons leven in gevaar kan brengen. Zoals een drukke weg oversteken zonder te kijken of dat op dat moment ook veilig is. Het komt dus snel op en verdwijnt vaak net zo snel, hoewel, wanneer iets toch bijna is misgegaan kan het een paar dagen duren  voordat we die angst van dat moment weer helemaal kwijt zijn. Maar door te focussen op de goede afloop — en de geleerde les — verdwijnen de angst en stress snel uit ons systeem.

De angst over situaties waar we mogelijk in de toekomst mee geconfronteerd kunnen worden is op geen enkele manier hiermee te vergelijken. Deze angst is gerelateerd aan een gedachte of  “mindset” die zegt dat dit in ons leven kan komen. “Het kan ons overkomen…” Het is een angst die vaak niet wordt gevoed wordt door dreiging die er is — of dat nu een economische dreiging is, gewelddadig, gerelateerd aan onze gezondheid, of wat dan ook — maar die eerder wordt gevoed door wat we erover zien, horen, of lezen in nieuwsberichten of op het internet. En daarin wordt het aan ons voorgesteld als iets waar we ons tegen moeten beschermen. De manier waarop we dat moeten gaan doen is door het nemen van grote, belangrijke, soms zelfs wereldwijde stappen. We moeten onze grenzen veilig stellen, zodat deze dreiging die ons angstig maakt ons land niet binnen kan komen…

Tegelijkertijd wordt ons dan vaak vertelt dat we hier op een persoonlijk niveau niets aan kunnen doen. We kunnen onszelf hierin niet beschermen. Als een natuurlijke reactie blijft de angst dan in ons systeem hangen en de stress over deze situatie — waar wij persoonlijk geen invloed op hebben —  blijft zich daarmee opbouwen.

Het resultaat kan dan zijn dat — omdat we angst en stress ervaren over een langere tijd — ons immuunsysteem zwakker wordt. Naarmate de tijd verstrijkt en de angst en stress voortduren, worden we kwetsbaarder voor ziektes. En des te langer we in die staat van de door angst veroorzaakte stress verblijven, hoe groter de kans dat we niet meer zo adequaat reageren zoals we dat normaal zouden doen. Of misschien merkeen we dat we juist hypervigilant worden, waardoor we ons rusteloos voelen — misschien niet meer zo goed kunnen slapen…

Beetje bij beetje putten we onszelf uit en maken we het moeilijker en moeilijker voor onszelf om met deze dingen om te gaan. Om gezond en gelukkig te zijn.

Dus juist wanneer een angstige — of stressvolle — situatie langer duurt, is het belangrijk om een gedachtepatroon aan te nemen dat rust en balans terugbrengt in ons leven…

Misschien is de beste manier om met angstige, stressvolle situaties om te gaan die plaatsvinden op een wereldwijde schaal — gebeurtenissen waar we geen invloed op hebben en die ons niet werkelijk persoonlijk raken — door Licht te sturen naar dat gebied. Door Licht te sturen naar iedereen die daarbij betrokken is, of je het nu eens bent mete wat er gebeurt, of niet — of je nu kijkt naar persoonlijke oplossingen, of oplossingen op een grotere schaal, of zelfs naar de wereld als geheel — stuur Licht! Stuur Licht met de intentie dat de beesten oplossing wordt gevonden voor alle betrokkenen, voor onszelf en voor de wereld.

En dan haal je een keer diep adem en laat je de angst en stress die je hebt ervaren los…

Voor het eerst gepubliceerd in twee delen in 2009 / 2010.

Onze focus geeft richting aan energie

Als er iets is dat we in deze tijd vol veranderingen kunnen controleren, dan is het wat we kiezen om onze focus op te richten. Wanneer we onze focus ergens op richten, dan raken we het aan — zelfs als het gaat over een concept of en gevoel — om het dan in onszelf te brengen. En zolang we onze focus hierop blijven richten, wordt het daardoor steeds belangrijker in ons leven…

Dan komt er een punt waarop we een beslissing kunnen nemen. Is het genoeg voor ons om datgene waar we ons op hebben gefocust beter te begrijpen? Of willen we datgene wat we nu beter begrijpen gebruiken om iets in ons leven te veranderen — te verbeteren? In andere woorden, willen we dat waar we ons op hebben gefocust een basis laten zijn voor iets dat we in ons leven willen manifesteren?

Wanneer het genoeg is om iets beter te begrijpen zonder dat we er verder iets mee willen doen, dan is dit het punt waar we verder gaan met ons leven en onze focus richten op iets anders.

Aan de andere kant, als we dat waar we ons op focussen willen gebruiken als een fundament om iets nieuws in ons leven te brengen, dan is de kans groot dat we hierover blijven nadenken, erover gaan praten en uiteindelijk merken we dat het op een of andere manier een deel van ons leven is geworden…

Op zich is dit principe niets nieuws.

Waar het interessant wordt is in de realisatie dat wij kunnen bepalen waar we onze focus, onze aandacht, onze gedachten en onze energie op richten.

Zeker in deze tijd waarin de hele wereld door enorme veranderingen gaat, die vervolgens door dee nieuws media continue uitgezonden worden naar eenieder die ernaar wil luisteren, worden we als het ware gebombardeerd met informatie over wat er gaande is in andere delen van de wereld — informatie die bovenop de veranderingen die waarschijnlijk in ons leven plaatsvinden — waardoor we het idee kunnen krijgen dat er niets is wat we zelf, als individu, kunnen doen om balans — of zelfs vrede — te brengen in die veranderende situaties.

En toch is het aan ons waar we onze focus, onze aandacht op richten.

Het is aan ons om onze focus te richten op die dingen die ons leven raken op een positieve manier.

Wanneer we aandacht geven aan die dingen die goed voor one werken, maar ook aan nieuwe avonturen die positieve gedachten, positieve veranderingen in ons leven kunnen brengen, dan laten we juist die situaties, die gedachten of concepten in ons leven groeien — en uiteindelijk manifesteren.

Nieuwe dingen. Vrolijke dingen. Heelheid en creativiteit op veel verschillende lagen…

Op dezelfde manier geldt dat wanneer we onze aandacht continu richten op “alles wat verkeerd gaat in de wereld”, dan bestaat de kans dat we eventuele obstakels in ons eigen leven groter maken dan we zouden willen…

Onze focus, onze aandacht, geeft richting aan energie — en waar we onze aandacht op richten is onze eigen keuze…

Innerlijke Reflecties

Wanneer ons uitgangspunt is dat we in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor ons eigen levenspad, onze eigen handelingen en interacties, onze houding en die dingen waar we oprecht in geloven — dan vloeit daaruit voort dat alles wat er in de wereld gebeurt dat ons raakt, op de ene of andere manier een reflectie is van iets in onszelf…

Op het eerste gezicht lijkt dit misschien wat vergezocht. Want hoe kan een oorlog ergens anders in de wereld, in en land ver weg, een reflectie zijn van iets — een gedachte, een houding of overtuiging — in onszelf? Zelfs wanneer we geraakt worden door de verschrikking en een enorme compassie voelen naar de slachtoffers toe…

Het is goed te bedenken dat het niet over de feitelijke gebeurtenissen gaat, maar eerder over de energie van de gebeurtenissen die wordt gereflecteerd. Misschien zijn we boos geweest op de buren omdat ze hun hond continu laten blaffen, en hebben we de buren daar misschien zelfs (niet zo vriendelijk) op aangesproken… Woorden, geboren uit frustratie, die als het ware explodeerden in een boze interactie.

Het is een perspectief dat zegt dat wanneer iemand ons tegen de haren instrijkt, dit een reflectie is van iets in onszelf waar we ons mogelijk niet gemakkelijk over voelen. Iets waarvan we wensen dat we daar anders mee om kunnen gaan in ons leven.

Op dezelfde manier geldt dat wanneer iemand boos wordt op ons, dat er iets in onszelf is dat ons frustreert. Dat kan iets zijn dat lang geleden gebeurt is waar we nog steeds geen balans in hebben kunnen vinden, of misschien hoe we merken dat we het moeilijk (blijven) vinden om op te komen voor wat werkelijk belangrijk is voor ons, in ons leven, juist op die momenten wanneer het er het meeste toe doet… Eigenlijk is het altijd zo dat er iets is in onszelf waar we opnieuw naar mogen kijken.

En opnieuw kijken naar juist die dingen, die interacties, waarvan we wensen dat we ze anders hadden aangepakt, kan ons enorm helpen.

Om te beginnen helpt het ons om die (oude) situaties en gebeurtenissen in het juiste perspectief te plaatsen. Het brengt ons de realisatie dat waar we niet voor onszelf op konden komen als kind, dat nu, als volwassene, de zaken anders liggen. Dan blijkt dat situaties die ons als kind een onveilig gevoel gaven — of zelfs gevaarlijk voor ons waren — nu op een andere manier bekeken kunnen worden.

Daarmee zijn het juist deze reflecties die, wanneer we werkelijk willen kijken naar het nieuwe perspectief dat ze ons aanreiken, ons enorm kunnen helpen onze eigen ervaring — onze eigen kracht — te gebruiken om ons leven beter, mooier, te maken.

De kans is dan groot dat wanneer we dingen in onszelf veranderen — onze gedachten, onze houding, onze overtuiging — dat de manier waarop we de reflectie van onszelf zien meer en meer een positieve balans vindt. 

Wanneer die positieve balans in de wereld om ons heen gereflecteerd wordt, zal dit uiteindelijk een positief effect hebben in de wereld…