Misschien geen populair perspectief

Er zijn drie concepten die in ons leven bij elkaar komen die steeds belangrijker lijken te zijn tegenwoordig…

• Door polariteiten kunnen we ons onderscheidingsvermogen zodanig ontwikkelen dat we beslissingen kunnen nemen over wat we willen ervaren in ons leven. In andere woorden, als we niet weten wat donker is, dan zullen we het licht niet herkennen.
• Energie is energie, is energie… De frequentie waar we onze energie op afstemmen en hoe we onze beschikbare energie uitdrukken, dicteert onze ervaringen. Wanneer we zelf gefrustreerd zijn of zelfs boos, dan kan het zo zijn dat we in de wereld om ons heen meer frustratie of boosheid ervaren — een bekende manier om dit te bekijken is de “Wet van de aantrekkingskracht”.
• Wij zijn verantwoordelijk voor ons eigen leven. En waar we ons op afstemmen — de beslissingen die we nemen en dat wat we doen naar aanleiding van die beslissingen — heeft een grote impact op hoe we ons leven ervaren.

Wanneer we deze concepten bekijken, dan komen er twee dingen naar voren…

• Er is geen “goede” of “slechte” energie. Hoe energie wordt gebruikt of uitgedrukt kan ons aanspreken, of niet aanspreken — en door middel van ons onderscheidingsvermogen kunnen we dan beslissen om die specifieke energie deel van ons leven te maken… Of niet.
• De manier waarop deze drie concepten samen komen in ons leven geeft ons de volledige verantwoordelijkheid voor ons leven… Met daarbij alle keuzevrijheid die we ons ooit zouden wensen — en meer — om te zorgen dat ons leven telt. (En zelfs wanneer dat iets is wat we zelf niet onmiddellijk kunnen zien, vanuit het perspectief van het Universum zal dat altijd zo zijn.)

Waar het op neer komt is dat enige vorm van oordelen niet relevant is. We kunnen observeren hoe iemand energie gebruikt om zichzelf uit te drukken, om dan ons onderscheidingsvermogen te gebruiken om te beslissen of we iemand die zichzelf op die specifieke manier uitdrukt een plek willen geven in ons leven. Of dat nu is in een ontmoeting, door erover na te blijven denken, of door een emotionele reactie op dat wat we hebben waargenomen…

Iets anders wat naar voren komt is dat als we zelf niet werkelijk in balans zijn, dat het dan gemakkelijker wordt voor energie-uitdrukkingen die niet in balans zijn om ons te vinden… Op het moment dat we merken dat dit gebeurt kunnen we ervoor kiezen om dat geen deel te laten zijn van ons leven. Aan de andere kant is het dan wel zaak om ons af te vragen waarom het zich toonde in ons leven — waarom het naar ons toekwam…

We kunnen er dan vervolgens voor kiezen om onszelf weer in balans te brengen.

Uiteindelijk is dit een pad waarop we de uitdrukkingen van energie die we tegenkomen niet labelen als “goed” of “slecht”, maar deze eerder zien als een teken dat onze aandacht vestigt op precies dat punt waar onze volgende stap op ons pad van persoonlijke — spirituele — groei het meest productief kan zijn…

De keus is aan ons!

Aandachtigheid — Waar de aandacht op is gevestigd…

“Volledig bewust zijn van de huidige ervaring.”

Aandachtigheid — of mindfulness — wordt in deze tijd vaak gezien als een staat van bewustzijn die wordt bereikt door een focus op dit moment, terwijl we rustig onze gevoelens, gedachten en lichamelijke sensaties erkennen en accepteren.

Op die manier is het een techniek om afstand te nemen van alle drukte om ons heen, totdat we op een punt komen waar we observeren wat er gebeurt — in onszelf, maar ook buiten onszelf — zonder de behoefte te voelen hierin mee te doen, of hier zelfs maar hier een interactie mee aan te gaan.

Wanneer we deze aandachtigheid — mindfulness — regelmatig beoefenen, dan kunnen we een staat van bewustzijn bereiken waarin we ons volledig bewust zijn van wat er om ons heen gebeurt, terwijl we ervoor kiezen om alleen de interactie aan te gaan met datgene waarop we werkelijk invloed kunnen uitoefenen. En op die manier kunnen we onze eigen ervaringen, ons eigen leven, meer en meer vormgeven…

Een stap op het pad om daar te komen is om op gezette tijden voor onszelf te checken waar onze aandacht naartoe gaat — waar onze gedachten mee gevuld zijn…

Zijn we werkelijk alleen onze omgeving aan het observeren en ons bewust aan het worden wat er aan de hand is? Met andere woorden, is de rust die we uitstralen een reflectie van onze innerlijke rust?

Of zien we er alleen maar rustig uit, terwijl in onszelf een heftige discussie gaande is waarin we commentaar hebben op wat er aan de hand is, over alles een opinie klaar hebben en misschien zelfs oordelen over wat we om ons heen zien gebeuren?

Als onze gedachten gevuld zijn met opinies, met oordelen over dat wat er in de wereld gebeurt — misschien zelfs ver weg, of over onderwerpen waar we eigenlijk weinig vanaf weten — dan kan het moeilijk zijn om het goede in ons eigen leven te zien… De dingen die goed voor ons werken, dat wat ons blij maakt… Die zaken die dat gevoel van tevredenheid geven. 

Die maken dat we weten dat we goed genoeg zijn.

Vanuit dat perspectief is het belangrijk om de “goedheid” in ons leven te zien, terwijl we ons toch volledig bewust zijn van dat wat negatief is, terwijl we er dan voor te kiezen niet de interactie aan te gaan met die negativiteit…

Geef het Licht en Liefde en Healing… En ga verder met ons eigen leven…

Zoals veel dingen klinkt dit veel gemakkelijker dan het is.

We kunnen allemaal dat gevoel van een rustige, kalme balans bereiken in meditatie, of wanneer we door de natuur wandelen, of bezig zijn met onze favoriete bezigheid (wat dat dan ook is). Het is veel moeilijker om die rustige balans vol te houden terwijl we kijken naar het journaal of de kranten lezen.

Het goede nieuws is dat zelfs wanneer het ons op zo’n moment niet lukt om kalm te blijven, dan zijn we toch nog steeds goed bezig! En als we het ons bewust zijn, wordt het gemakkelijker om een keer diep adem te halen, te observeren wat er precies gebeurde, om dan de volgende stap op ons eigen pad te nemen in het volle besef da we zojuist een enorme sprong vooruit hebben gemaakt op ons eigen pad van groei!