Motivatie

We hebben allemaal onze eigen motivatie voor de dingen die we doen, de manier waarop we dit doen en voor de dingen die we zeggen. En het feit dat we onszelf mogen uitdrukken zoals we dat willen en mogen gaan staan voor dat wat voor ons het beste voelt, zijn misschien wel de meest waardevolle zaken in het leven. Het is een deel van wat we “Vrijheid” noemen…

Die vrijheid hangt dan weer af van de maatschappij en cultuur waarin we leven; van de mensen om ons heen en de sociale “regels” waar we ons aan (willen) houden in ons leven. In andere woorden, wanneer we het aan de oppervlakte bekijken is “vrijheid” iets wat ons wordt toegestaan door de maatschappij waarin we leven — en daarmee wordt het van buiten onszelf bepaald.

Onze motivatie om iets te doen, of niet te doen — om iets te zeggen of juist stil te zijn, om te gaan staan voor iets, of te blijven zitten — is vaak meer gecompliceerd.

Aan de ene kant komt onze motivatie vaak van buiten onszelf. Bijvoorbeeld de motivatie om op tijd op ons werk te zijn kan heel goed ingegeven worden door het salaris dat we voor ons werk ontvangen en wat we nodig hebben om de rekeningen te betalen. Dit kan ook meespelen in de beslissing om ergens voor te gaan staan of niet — maar weinig mensen vinden de moed en de kracht in zichzelf om een “klokkenluider” te zijn. En daar zijn goede redenen voor… Daarmee kan stil zijn, of op de achtergrond blijven uiteindelijk de wijzere keuze zijn…

Aan de andere kant is het in deze tijd steeds belangrijker dat de dingen die we doen — zoals onze baan — of waar we voor gaan staan, zaken zijn waar we ons werkelijk in kunnen vinden. En zelfs wanneer dit betekent dat we daardoor “een stapje bij moeten zetten” om rond te kunnen komen, geeft dit ons uiteindelijk meer terug dan wanneer we in dezelfde routine blijven meebewegen — gewoon omdat het gemakkelijk is.

Wanneer we die dingen doen waar we werkelijk achter (kunnen) staan, dan worden we daartoe gemotiveerd vanuit onszelf — een innerlijke motivatie. Er is dan een innerlijke drijfveer die ons aanzet om het te gaan doen en dit geeft ons bijna altijd een groter gevoel van voldoening wanneer het gedaan is.

Met andere woorden, ja, er is een motivatie van buitenaf voor heel veel dingen die we doen. Onze innerlijke motivatie lijkt echtere steeds belangrijker te worden als het gaat over het maken van keuzes waar we onze tijd en energie willen besteden. Over het nemen van beslissingen over waar we wel deel van uit willen maken en waar we voor kiezen om een stap opzij te zetten. Over waar we voor gaan staan en waar we op de achtergrond blijven — en welke woorden we kiezen wanneer we zeggen waar het op staat.

En met het verstrijken van de tijd wordt dat innerlijke kompas een steeds belangrijker deel van onze motivatie om ons leven te leven op de manier die wij kiezen…

Even rust nemen

Op de meeste ochtenden, net als ik wakker wordt, begin ik met het observeren van ideeën, gedachten en half gevormde plannen die door mijn hoofd lijken te zweven. Soms zijn het simpele dingen die precies bij dat moment horen — zoals de kat die tegen me aan komt liggen en aandacht wil… Andere keren kan het gaan om een complexe serie van ideeën, en kan het even tijd kosten voordat ik begrijp hoe ze in mijn leven passen.

En het is juist op die dagen dat het gemakkelijk lijkt te zijn om plannen te maken — niet alleen maar voor die dag, maar voor de hele week. Want dat ene idee leidt tot het volgende en het volgende en ga zo maar door..

En dan kan het gebeuren dat iets opeens zegt — eerst nog in mijn onderbewustzijn, maar later steeds duidelijker als ik er niet meteen naar luister — “Stop nou even! Waarom al die haast?”

Het betekent eigenlijk altijd dat het tijd is om een keer diep adem te halen. Om een pas op de plaats te maken, of misschien is het een teken dat het nu eerst tijd is om iets anders te gaan doen… Iets leuks…

Wanneer dit gebeurt is het vaak zo, dat wanneer ik terug kijk over de dagen daarvoor, dat er al eerdere signalen waren — “voortekenen” — dat ik te druk ben. Dat ik teveel tegelijk probeer te doen…

Maar, zoals het waarschijnlijk wel vaker gebeurt met “voortekenen”, die heb ik dan totaal over het hoofd gezien…

Hoe dan ook… Wanneer dat berichtje opeens in mijn hoofd zit van “Wacht even! Luister nou…”, dan heeft dat eigenlijk altijd mijn aandacht…

Ja, in het verleden heb ik heus geprobeerd om toch gewoon verder te gaan met de plannen die ik voor dat moment had — je wilt tenslotte toch productief zijn…

Maar iedere keer dat ik dat deed gebeurde er iets waardoor het niet werkte. Zoals even iets ophalen en dan in een lange file terecht komen. Of iets gaan kopen voor mijn werk dat dan overal waar ik heen ga uitverkocht is… Totdat ik het opgeef en nog een laatste bedrijf erover bel, om er dan achter te komen dat ze het meteen opsturen zodat ik het morgen al in huis heb…

Dus er is geen werkelijke reden om mezelf druk te maken op zo’n dag waarop ik ’s ochtends al de boodschap kreeg om even rust te nemen… Om even de tijd te nemen om te luisteren naar de berichten een signalen die naar me toe komen…

En dan blijkt het een wijs besluit te zijn om wat vaker rust te nemen. Om de tijd te nemen om te luisteren naar de berichtjes en signalen die naar je toe komen n daar ook wat mee te doen. Om uit te zoeken wat de tweede betekenis van dat bericht, of dat “voorteken” is (ik heb door de jaren heen ontdekt dat dit soort berichten bijna altijd tenminste twee betekenissen hebben…)

De kans is dan groot dat we de informatie die we op dat moment nodig hebben ontvangen voordat er iets gebeurt waardoor ons leven in het honderd loopt — of zelfs oom dat te kunnen voorkomen. En dat maakt ons leven zonder enige twijfel gemakkelijker, rustiger…

En het geeft ons alle tijd om even rust te nemen…