Het moment van verandering is aangebroken

Er hangt een stille energie in de lucht

De temperatuur is niet warm, maar ook niet koud

Het is niet licht, maar ook niet donker

En de wind laat de takken van de bomen zachtjes bewegen…

Mensen op straat gaan gewoon hun gang

Hoewel het plein groter lijkt wanneer ze het oversteken

En het pad door het bos is langer dan iemand zich kan herinneren

Terwijl de wind de laatste oude bladeren van de grond blaast…

De wegen en paden weerspiegelen een leegte…

Alsof alles wat er ooit was is verdwenen

En iedereen wacht in een stille anticipatie

Ondertussen wakkert de wind aan, en fluistert: “Verander…”

Onze ruimte is rijp om al het nieuwe te ontvangen

De grond wacht op de nieuwe bomen die geplant zullen worden

De lucht is schoon en het is verfrissend om een keer diep adem te halen

Zo worden we uitgenodigd om in deze opening van tijd en ruimte te stappen

Om nieuwe dingen over onszelf te ontdekken

Om dat wat we opnieuw in onszelf herkennen uit te drukken op nieuwe manieren

Om het beste wat we kunnen zijn naar buiten te brengen…

Om een nieuwe wereld te bouwen uit Liefde en Licht en Vrede

De aarde is schoon en staat klaar om ons te ondersteunen

Om naar onze wensen en verlangens te luisteren — en naar onze stemmen

die oeroude liederen zingen, die nog nooit eerder zijn gehoord

En die worden meegedragen op het gefluister van de wind…

Vul deze stille energie met leven en dans en gezang

Er is geen reden om op toestemming te wachten

Hoe je jouw unieke zelf uitdrukking geeft in je leven

Is uiteindelijk alleen jouw eigen keuze en beslissing…

De terugkeer van het licht

Het is de tijd van het jaar waarin het licht weer terugkeert.

Of we daar nu naar kijken vanuit het perspectief van de seizoenen waarin het winterpunt de langste nacht aangeeft, of meer vanuit het vieren van Kerst — deze laatste dagen van het jaar staan in het teken van de terugkeer van het licht. Of misschien wel Licht.

Daarmee komen we in een tijd van nieuwe beginnen. Natuurlijk met het begin van het nieuwe jaar… Iets wat al snel in ons leven komt met onze goede voornemens, onze wensen en verlangens om het nieuwe jaar nog beter te laten zijn dan het afgelopen jaar voor ons was. Om daarmee zelf ook een beter mens te worden dan we tot nu toe altijd zijn geweest…

Met het winterpunt en de fysieke terugkeer van het licht — van de zon — wordt onze vitale energie weer opgebouwd, waardoor ook een grotere focus komt te liggen op alles wat we in dit nieuwe jaar willen bereiken. En terwijl de dagen weer langer worden, schijnt er letterlijk meer licht op zo’n beetje alles waar we onze focus op richten, zodat we er een helder beeld van krijgen.

Met de terugkeer van het Licht in het vieren van Kerst — of we ons dat nu helemaal bewust zijn of niet — keert de inspiratie terug. Het is het Licht dat ons leidt. Sommigen kunnen dit Licht zien als iets dat van buitenaf komt, anderen zullen het misschien zien als de verbinding met hun Hoogste Zelf. Wanneer dit Licht terugkeert, brengt het ons dichterbij onze (Hoogste) innerlijke wijsheid waarmee we de beste, de meeste wijze beslissingen kunnen nemen over hoe we ons persoonlijke pad dit komende jaar zullen bewandelen.

Dit betekent dat in de komende week zowel het fysieke licht — de zon — als het inspirationele Licht weer sterker in ons leven komen zodat we de kans krijgen onze doelen voor het nieuwe jaar te stellen. Of dat nu gaat over persoonlijke doelen, of over doelen die een effect (kunnen) hebben op de hele wereld. Los van onze goede voornemens (die we maar al te vaak al snel weer vergeten zo gauw “het echte leven” weer begint) krijgen we een duwtje in de rug dat ons ertoe brengt om vooruit te kijken, plannen te maken en onze doelen te stellen.

De timing geeft ons alles wat we nodig hebben om helder te kunnen zien wat we willen gaan doen en waarom. Het geeft ons het licht en de focus om te kunnen zien welke structuur we nodig hebben om onze doelen te kunnen bereiken…

En dat maakt deze tijd van het jaar — bovenop alle feestelijkheden — een buitengewoon productieve tijd van het jaar. Zelfs wanneer je alleen maar tijd hebt om een lijstje te maken met je ideeën en plannen die je te binnen schieten, zodat je daar later op terug kunt komen…

Song Lines

Hoewel ik nooit in Australië ben geweest, vind ik “Song Lines” een boeiend concept.

Om te beginnen met een beschrijving van Song Lines…

Voor de Aboriginals leven het land en de natuur. Hun voorouders hebben het tot leven gezongen, net zoals zij het leven hebben gekregen in een lied — en hun voorouders maken nog steeds deel uit van het levende land en de levende natuur. Het belangrijk om om hun paden te blijven zingen om op die manier het land en de natuur levend te houden. Door te zingen worden het land, de verhalen en de dromen van hun voorouders bewaard, zodat met iedere lied opnieuw een eenheid in verleden, heden en toekomst wordt gecreëerd.

Voor mij heeft dit concept banden met mijn sjamanistische pad. Maar ook met het gegeven dat we allemaal ons eigen levenspad creëren…

Maar hoeveel van ons creëren doelbewust ons levenspad — met alles wat we daarop tegenkomen — op zo’n manier dat er een eenheid wordt gecreëerd in ons “verleden, heden en toekomst”?

Wanneer ik naar mezelf kijk, dan focus ik op één ding tegelijk dat ik in mijn leven wil brengen. En afhankelijk van of het iets is wat ik wens — of wil hebben — of iets is wat ik werkelijk nodig heb in mijn leven, lukt het me om dat relatief snel te manifesteren. Of soms lukt dat helemaal niet. Even terwijl ik al mijn aandacht richt op die ene manifestatie, laat ik mijn Zelf en de rest van mijn leven meedobberen op de stroom van het leven.

Door de Song Lines (re)creëren de Aboriginals alles wat er is, met iedere stap die ze zetten op hun (levens)pad. Zo (re)creëren ze niet alleen hun Zelf, maar ze (re)creëren ook de natuur en hun (levens)pad door die natuur. Op die manier onthouden ze de eeuwenoude paden, de wijsheid die in die lijnen ligt opgeslagen — en ze bevestigen het allesomvattende land en de levende natuur.

Ik heb mezelf vaak afgevraagd wat er zou gebeuren wanneer ik hetzelfde zou doen in mijn leven… Dat zou dan op een manier moeten zijn die past bij de cultuur waarin ik leef…

En ik denk niet dat ik mijn (levens)pad — met alles wat ik daarop tegenkom — zou zingen, hoewel het mooi zou zijn om daar iedere keer een leid over te schrijven. Maar mijn gezang is niet zo goed dat ik het zou willen delen (en dat is de eerste reden van een hele rij waarom ik mijn (levens)pad niet hardop zou zingen).

Maar wat zou er gebeuren wanneer ik zou beginnen met al die dingen te erkennen die voor me werken — die dingen die mijn leven verrijken? Dat zou gaan over mensen, over dat wat mij mijn inkomen geeft. Het zou ook gaan over delen van mijzelf die ik heb meegekregen, zoals de familiegeschiedenis, of de normen en waarden van de cultuur waarin ik ben opgegroeid…

Ik denk dat ik zou beginnen mijn Zelf te erkennen.

Ik zou een lied zingen over hoe mij lichaam de gezonde, perfecte tempel is van mijn ziel. Een lied over hoe mijn gedachten richting geven aan mijn (levens)pad. Een lied waarin al mijn ervaringen waardevol zijn om wat ze me geleerd hebben…

Ik zou beginnen met te zingen: “Ik leef!”