Des te beter we onszelf leren kennen, des te meer worden we ons bewust van wat werkelijk belangrijk is voor ons. We weten steeds beter watt we nodig hebben, net zo goed als onze wensen en verlangens… Wanneer dat gebeurt kunnen we — stapje voor stapje — ons leven vormgeven op zo’n manier dat juist dat wat werkelijk belangrijks is voor ons steeds beter tot uitdrukking kan komen.
De kans is groot dat als we dat doen, de dingen die we nodig hebben steeds gemakkelijker in ons leven komen.
In zekere zin kan het lijken of ons leven één vloeiende beweging wordt.
Dit betekent helaas niet dat er dan geen problemen meer zijn in ons leven, of uitdagingen die we tegenkomen op ons persoonlijke pad. Deze worden dan steeds meer gezien als “mogelijkheden voor spirituele groei”, omdat het vaak zo is dat wanneer we deze overkomen, we een rijker mens zijn. Niet rijk waar het geld betreft, maar eerder rijk in ervaring.
In zekere zin zijn dit soort dingen te verwachten. Zeker wanneer je een persoonlijk levenspad bewandeld waarop spiritualiteit een belangrijke rol speelt. Wanneer je doelbewuste stappen neemt jezelf steeds beter te gaan kennen zodat je werkelijke zelf — de kern van jezelf — steeds beter kunt uitdrukken.
Wat verrassend kan zijn is dat wanneer we dat als levenspad kiezen, dat we tegelijkertijd ook meer onafhankelijk worden. Misschien zelfs onze eigen beste vriend worden. Het is niet zo dat we het niet leuk of fijn vinden om andere mensen om ons heen te hebben, maar op een of andere manier vinden we het fijn om alleen te zijn — met onszelf.
Genoegen vinden in de stilte. Dat speciale gevoel in de lucht ervaren, vlak voordat de donderbui losbarst. Plezier hebben terwijl je danst in de regen, schreeuwt tegen de wind en wordt aangeraakt door de warmte van de zon. Even stil worden wanneer je op precies de juiste tijd op de juiste plek bent, waar jou die ene, prachtige mogelijkheid wordt aangegeven…
Een ander aspect dat bij een lifestyle als deze hoort, is dat het vaak steeds gemakkelijker is om jezelf te respecteren — en wanneer dat gebeurt, om anderen te respecteren. Om anderen de ademruimte te geven die je zelf graag hebt, zodat zij hun leven kunnen leven, precies zoals zij dat willen.
Zonder dat wie dan ook de behoefte voelt om zich daarin te mengen, daarover te oordelen, die persoon te vertellen hoe ze het beter moeten of kunnen doen, of zelfs door beslissingen te nemen voor die ander — gewoon om ze te helpen…
Het lijkt erop dat wanneer je jezelf steeds beter kent en je eigen leven leeft op jouw manier — en dat als het hele pakketje oppakt, met de verantwoordelijkheden en het plezier, de verplichtingen en hoe je wensen en verlangens worden vervult — dat het nodig is om een paar stappen terug te zetten van een maatschappij waarin zoveel mensen — op zoveel lagen — zich continu mengen in het leven van anderen.
Wordt een waarnemer.
En loop dan verder op jouw levenspad. Op jouw manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten