Wie ben je?

Iedere eens in de zoveel tijd kijk ik mezelf aan in de spiegel en vraag ik mijzelf: “Wie ben je?”

Ik begrijp steeds beter wie ik niet ben…
Ik ben niet wie ik was.
Ik ben niet noodzakelijkerwijs wie anderen denken dat ik ben.

Ik ben mogelijk (nog) niet wie ik kan zijn.
En dan zijn er de dingen die voelen als mijn waarheid…
Ik ben gevuld met zich ontplooiende mogelijkheden.

Ik loop mijn eigen pad — zelfs als ik hier en daar een omleiding neem.
Ik leer van iedere ervaring en daardoor blijf ik veranderen en groeien.

Dus wanneer ik mezelf de vraag stel “Wie ben je?”, dan ben ik niet zozeer op zoek naar een precies antwoord, ik ben meer geïnteresseerd in waar ik sta op dit moment. Ik ben benieuwd waar ik vandaan kom en waar ik naartoe onderweg ben op mijn levenspad. En ik ben op zoek naar de volgende stap die ik kan nemen om daar te komen.

In alle realiteit… Wanneer we onszelf die vraag stellen zijn er vele antwoorden. Welk antwoord naar boven komt hangt af van het perspectief van waaruit wee de vraag hebben gesteld. Het hangt af van welk aspect van onszelf we belangrijk vinden op dat moment.

Daardoor  zal het antwoord anders zijn wanneer we naar ons werkelijke zelf, de kern van onszelf kijken — dan heeft het antwoord misschien een meer spirituele connotatie — dan wanneer we kijken naar hoe we in de fysieke wereld staan op dit moment. En als we kijken naar waardoor of waarin we ons gedreven voelen — naar onze passie — kan er opnieuw een ander antwoord naar voren komen.
We zijn tenslotte allemaal wezens met vele facetten, met alle mogelijkheden die we ons kunnen wensen (en vaak zelfs meer…) en we hebben allemaal veel te bieden aan de wereld waarin we leven.

De valkuil van onze veel facetten is — en dit is waar die vraag “Wie been je?” een rol speelt — dat we vaak maar naar één of twee van die facetten van onszelf kijken en de rest een beetje lijken te vergeten. Dat wee alleen kijken naar waar we op dat moment mee bezig zijn en onszelf definiëren aan de hand van die bezigheden.
Zo gauw dit gebeurt verliezen we het zicht op al die andere kanten van onszelf, die, hoewel we daar misschien niet direct mee bezig zijn op dit moment, er wel zijn. De kans is zelfs groot dat we steeds minder durven te kijken naar wie we kunnen zijn, of naar hoe we onze grootste dromen waar kunnen maken…
Naar hoe al die vele mogelijkheden die nog inn onszelf besloten liggen kunnen gaan ontdekken…

En daarom is het een goed idee om onszelf iedere eens in de zoveel tijd af te vragen “Wie ben je?” en om onszelf dan te laten verrassen door het antwoord dat vanuit onze diepste kern naar boven komt…