Vogelhuisje

Van ed week, net toen het weer echt een stuk kouder werd, viel het vogelhuisje aan de overkant van de straat open. Natuurlijk moet het open kunnen om ieder jaar te controleren en schoon te maken, maar zo gauw de winter voor de deur staat is het fijn dat zo’n vogelhuisje dicht zit en dicht blijft zitten.
De vraag is waarom het open ging…

Vogeltjes zijn zo licht dat ik me nauwelijks voor kan stellen dat, mocht een vogeltje het gebruikt hebben om te schuilen, het in en uit vliegen zoveel kracht op het huisje heeft gezet dat het open zou vallen. Het is tenslotte een heel solide vogelhuisje. Misschien heeft het niet helemaal goed dicht gezeten nadat het was schoongemaakt. Of misschien heeft een grotere vogel ~ een kraai of zo ~ of zelfs een kat geprobeerd het huisje in te komen waardoor het deurtje openging.
Al met al zal er best een logische reden geweest zijn dat het deurtje niet dicht zat…

Het maakt wel dat ik nadenk over of ~ en hoe goed ~ mijn deur is gesloten.
Vanuit het perspectief van “huis en haard” geeft de deur de grens aan tussen binnen en buiten; tussen mijn ruimte en de wereld om me heen.
Symbolisch gezien staat een huis voor onze gedachten. Dat maakt dat de symbolische deur staat voor de grens van welke gedachten “we bereid zijn om te denken”. Welke gedachten willen we in meegaan? En welke gedachten, concepten of energieën zitten zover buiten onze belevingswereld dat we er eigenlijk niets mee kunnen?

En juist in deze laatste weken voor de kerst wordt (het besef van) die grens wat vager. Plotseling voelen we ons misschien een beetje meer schuldig wanneer we niet doneren aan het volgende goede doel waarvoor iemand ~ soms bijna agressief ~ een bijdrage komt vragen.
Wetende dat juist nu die grens voor zovelen wat minder duidelijk ligt, lijken er ook steeds meer organisaties te zijn die daar gebruik van maken en juist nu vragen om een extra bijdrage…

Het gaat er niet om of het een goed doel is, of het een doel is waar je regelmatig een bijdrage aan geeft. Het gaat er zelfs niet om of er zo vreselijk veel aan de strijkstok blijft hangen dat je uiteindelijke bijdrage misschien maar heel minimaal is…

Waar het over gaat is in hoeverre jouw deur daarvoor openstaat.
Of het gemakkelijk is voor anderen om over je grenzen heen te gaan. Om bij je binnen te komen zonder dat je ze hebt uitgenodigd. Of dat nu gaat over personen of concepten.

Het gaat over waar je grenzen liggen.
En over de (symbolische) vraag of jij degene bent die beslist wanneer je de deur opendoet, of liever dicht houdt.