Verdeeldheid

Verdeeldheid — de toestand waarbij twee of meer groeperingen het ergens diepgaand oneens over zijn.

In de wereld van vandaag hoeven we niet ver te kijken om verdeeldheid te vinden. Dat kan een onenigheid zijn die ontstaan is door verschillende meningen of standpunten, waar beide zijden hun gelijk luider een luider betogen en de kloof tussen de groepen al snel wijder en dieper wordt… Of de verdeeldheid kan ontstaan door wat we doen, of juist niet (willen) doen. Waar de ene groep er alles aan doet om meer balans te brengen in de situatie, terwijl de andere groep er alleen maar eindeloos over blijft praten. Of zelfs de meer traditionele verdeeldheid tussen degenen die “hebben” en zij die “niet hebben”…

Hoewel die laatst verdeeldheid in de wereld van nu misschien een wat andere betekenis heeft gekregen nu deelname aan de maatschappij meer en meer afhankelijk lijkt te worden van of we  bereid zijn de stappen te zetten om die QR-code te bemachtigen, of niet… Om welke reden dan ook…

Hoe we er ook naar kijken, veel van de verdeeldheid om ons heen lijkt te groot, te gecompliceerd, te heftig om daar als een individueel persoon een verschil  in te kunnen maken. Wat kun je doen om daar een grotere balans in te brengen, of de kloof tussen de beide groepen zelfs maar een heel kleien beetje te dichten?

Nou…

Wat als we dit zouden benaderen vanuit een hele andere richting? Wat als we ons niet meer blind staren op de verdeeldheid in de wereld om ons heen, maar in plaats daarvan kijken naar de verdeeldheid in onszelf en deze in balans brengen?

Dingen als “Ik had dat heel anders aan moeten pakken”, of “Ik had beter dit of dat kunnen zeggen”, of “Ik had eigenlijk dat moeten doen” en ga zo maar door. Iedere keer dat we zoiets zeggen tegen onszelf, iets wat een onzekerheid of een twijfel over onszelf uitdrukt, creëert een zekere mate van verdeeldheid in ons. Zelfs wanneer we hete niet uitspreken…

Dus waarom zouden we onszelf niet gewoon zien en accepteren voor wie we zijn — wetende dat we een persoonlijk pad bewandelen waarop we blijven groeien en dat er nog veel te leren en ervaren is — toch is de persoon die we nu zijn dee beste versie van onszelf die we kunnen zijn! Er is dus geen reden om aan onszelf te twijfelen, of ons af te vragen of we “goed genoeg zijn”, of we genoeg weten en genoeg doen op ons levenspad.

Wanneer we onszelf kunnen zien voor wie we nu zijn zonder steeds aan onszelf te twijfelen, gebeurt er iets prachtigs! Stukje bij beetje wordt dan dee verdeeldheid in onszelf geheeld. Het geeft ons een gevoel van heelheid en kan zelfs onze aandacht minder versnipperd laten zijn. En hoe groter de heelheid is die we in onszelf creëren, des te meer onze authenticiteit zichtbaar wordt. En dat is fantastisch!

Iets anders wat vaak ook gebeurd, is dat dee verdeeldheid in onze directe omgeving verminderd. Het kan er nog steeds zijn — er zijn uiteindelijk zoveel meningen als er mensen zijn — maar het wordt minder een “of dit / of dat” keuze die luidkeels en met boosheid wordt geventileerd…

Zeker iets om te proberen!