De verhalenverteller

Met de korte dagen en de lange avonden en nachten — met het koude weer — is het aantrekkelijk om bij elkaar te komen bij het vuur…

Het is iets wat — zeker in deze tijd wat op de achtergrond is geraakt. We kunnen tenslotte in (bijna) iedere ruimte de lampen aandoen, we zijn niet meer van een enkele lantaarn die we met ons meedragen afhankelijk om te zien waar de weg ons naartoe leidt en we hebben centrale verwarming om onze woning op een aangename temperatuur te houden, hoe koud het buiten ook is.

Daarnaast is het met de pandemie sowieso geen goed idee om met z’n allen bij elkaar te komen en dicht bij elkaar en bij het vuur te kruipen…

Echter, door de tijden heen is dit de tijd om naar binnen te keren; om bij elkaar te komen en verhalen te vertellen. Verhalen over tradities. Verhalen die kennis doorgeven. Verhalen over hoe onze voorouders (over)leefden. Verhalen met een moraal. Maar ook verhalen over de beste manier om iets te doen, om je richting te bepalen en misschien zelfs nieuwe avonturen te plannen…

Die verhalen werden doorgegeven van de ene generatie op de andere…

Nu hebben we het internet dat ons alle antwoorden kan geven zolang we de juiste vragen stellen. En toch is dat niet hetzelfde als de verhalen die verteld werden door de wijze vrouwen en mannen in de “tribe”…

Ik wil je vragen je voor te stellen dat jij nu in deze tijd de verhalenverteller bent…

Wat is dan het verhaal dat jij zou willen vertellen?

Is dat een verhaal dat kennis doorgeeft, of juist een verhaal over de spannende avonturen die je op een (vakantie)reis hebt beleefd? Is het een verhaal over iets wat je zelf hebt meegemaakt in je leven? Of eerder een verhaal dat zijn oorsprong vindt in jouw voorstellingsvermogen of fantasie? Volgt jouw verhaal de oeroude traditie waarin het goede wint van het kwade — een verhaal waarin mensen bij elkaar komen in vrede en respect — een verhaal waarin de liefde alles overwint?

Wat is het verhaal dat jij vertelt?

Wanneer je je dit gaat voorstellen is de kans groot dat het verhaal dat jij bedenkt — het verhaal dat jij zou vertellen — ook een boodschap heeft voor jezelf. Zelfs al weet je precies wat je wilt gaan zeggen; het moment waarop je dat op een rij zet in gedachten of door het op te schrijven, zul je merken dat je het verhaal niet alleen aan anderen vertelt, maar dat juist de diepere boodschap van je verhaal jou verder helpt op je persoonlijke pad…

Opruimen en schoonmaken in afwachting van nieuwe dingen…

In tegenstelling tot de spreekwoordelijke voorjaarsschoonmaak ~~~ Het schoonmaken van ons huis na - of aan het einde van - de winterenergie; het verwijderen van alle spinnenwebben, alle stof en alle laatste beetjes van de oude energie… zodat we alle nieuwe plannen echt in beweging kunnen brengen in de energie van de lente ~~~ lijkt het erop dat in deze herfst velen van ons zich gemotiveerd voelen op ons huis schoon te maken en alles wat we niet langer nodig hebben in ons leven los te laten.

Dit kan deels te maken hebben met het feit dat we veel meer thuis zijn dan voor de Covid-19 pandemie; veel meer dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen. En dat kan dan een reden worden om onze ruimte op te ruimen, schoon te maken en (opnieuw) te organiseren zodat we ons er prettiger voelen op dit moment.

Aan de andere kant is er altijd meer dan één reden om iets te doen - en dus ook meer dan één reden waarom een bepaalde energie ons leven binnenkomt op een gegeven moment.

Wanneer we deze “herfstschoonmaak” vanuit dat perspectief bekijken, brengt het de vraag naar voren waarom we de behoefte voelen nu op te ruimen, schoon te maken en het oude los te laten… Wat is de reden dat we ruimte creëren in ons leven?

De nieuwe dingen die ons leven in zouden kunnen komen zijn in ieder geval (nog) niet duidelijk. Wanneer we er al een idee over zouden hebben - het ons voor zouden kunnen stellen - dan zouden we waarschijnlijk al bezig zijn die nieuwe dingen in ons leven te brengen.

Dus kennelijk is dat nieuwe, dat nu nog net achter de horizon lijkt te liggen, afhankelijk van de timing van het Universum.

En dat maakt het belangrijk voor ons om onze blik te verruimen.

Om te stoppen onszelf te vertellen dat iets niet kan gebeuren omdat… Om te stoppen redenen te verzinnen waarom one diepste wensen geen werkelijkheid zouden kunnen worden. Om te stoppen ons voorstellingsvermogen iedere keer “terug te roepen” wanneer het ons laat zien hoe mooi ons leven in die nieuwe energie kan worden - zo gauw die nieuwe energie wordt ondersteunt door het Universum…

Het is belangrijk om er bewust voor te kiezen dat we die nieuwe dingen die in ons leven kunnen komen zullen omarmen… of we nu al een idee hebben hoe dat vorm kan krijgen, of dat die nieuwheid zich nog even verborgen houdt, net ietsje achter de horizon…

Daarmee vergroten we de kans dat zo gauw dat nieuwe aan ons getoond wordt, we het daadwerkelijk zullen herkennen. Met een verruimde blik wordt hete gemakkelijker om dat nieuwe zich zichtbaar te laten maken in ons leven - zelfs als het iets is waar we nooit over hadden durven dromen…