Wortels

Er is een couplet van het gedicht “Een mens te zijn op aarde” van Huub Oosterhuis dat me altijd bijblijft:
Bomen hebben wortels
Bomen mogen stevig staan
Maar mensen moeten verder gaan
Bomen hebben wortels
Maar mensen gaan voorbij

De rest van het gedicht spreekt me eigenlijk niet aan; het gehele gedicht voelt zwaar en moeilijk. Maar dat ene couplet vind ik prachtig!
Het geeft aan hoe bomen in hun wortels een anker hebben. Hoe dat anker stevigheid geeft, maar ook betekent dat een boom zijn of haar hele leven op dezelfde plek blijft staan. En wij mensen bewegen. We gaan voorbij aan die bomen in het park of bos. We leven ons leven en bewegen van daarheen waar we iets kunnen bijdragen aan het leven ~ of waar het leven iets bijdraagt aan ons leven.
Misschien gaan we op die manier zelfs af en toe voorbij aan onze eigen wortels…

Want hoewel wij bewegen ~ voorbij gaan aan de bomen ~ hebben ook wij onze ‘wortels’. Ons anker; de basis waarop wij ons leven bouwen. En hoe steviger die basis is, des te verder kunnen wij uitreiken naar dat wat we wensen en verlangen in ons leven.
In tegenstelling tot de fysieke wortels van bomen, zitten onze ‘wortels’ meer in de tradities en rituelen waar we mee opgroeien. De dingen die we doen om de feestdagen door het jaar heen te vieren. Verjaardagen, maar ook feestdagen als pasen, kerst en ‘oud en nieuw’; en zelfs de gedenkdagen in de cirkel van de seizoenen. Door op onze eigen manier deze dagen de erkennen en bijzonder te maken, geeft ons een anker in het leven. Geeft ons ‘wortels’.

Door deze tradities en rituelen samen met anderen te gedenken, geeft het ons het gevoel ‘erbij te horen’. Een deel te zijn van een geheel.
En dat is iets wat onze basis, dat deel van onszelf van waaruit we ons leven opbouwen, sterk maakt.
Die sterke basis maakt het mogelijk om te bewegen. Om niet ons hele leven op één plek te hoeven blijven ~ tenzij we daar zelf voor kiezen. Die sterke basis betekent ook dat we in het leven wel tegen een duwtje kunnen. We vinden sommige dingen die ons overkomen niet misschien niet leuk en zullen dan zoiets hebben van “Ik kan zonder…”, maar uiteindelijk gaan we ermee om en brengen we het tot een oplossing. Wat het ook is.

Hoe we het ook bekijken, wij mensen gaan en komen, maar we hebben wel degelijk ook ‘wortels’! En het is aan ons om die wortels zo stevig mogelijk te maken om zo ons leven te leven vanuit een sterke basis!