Wanneer we kijken naar de synoniemen van ‘verdediging’, dan komen we uit bij: apologie (verweerschrift), rechtvaardiging, defensie, verweer, tegenweer, afweer en weerstand.
Het ~ voor mij in ieder geval ~ interessante aspect van ‘verdediging’ is dat, hoewel we onszelf af en toe in een positie kunnen vinden waarin het goed is om onszelf te verdedigen, het steeds vaker zo lijkt te zijn dat waar we ons werkelijk tegen verweren een weerstand is in onszelf. Dat we de behoefte hebben onze woorden of acties te rechtvaardigen ~ niet omdat ze niet juist of correct zijn; of omdat iemand niet zeker is dat waar we mee bezig zijn precies goed zit ~ maar eerder omdat we daar zelf niet helemaal van overtuigd zijn.
Soms kan dat zijn omdat we met iets nieuws bezig zijn wat we eigenlijk nog aan het ontdekken zijn zodat we (nog) niet weten hoe alle stukjes op hun plek kunnen vallen. Maar het kan ook zo zijn dat we er zo aan gewend zijn dat wat we ook doen ~ waar we ook mee bezig zijn ~ alleen maar met kritiek begroet wordt, zodat we meteen in de verdediging schieten en onze acties beginnen te rechtvaardigen…
Dat betekent dat het een goed idee is om af en toe eens in de spreekwoordelijke spiegel te kijken om te zien waar we staan. Om in alle eerlijkheid voor onszelf na te gaan wat de motivatie is voor de manier waarop we reageren ~ of communiceren ~ met anderen.
Gaan we er uit een soort van automatisme van uit dat de reactie van die ander een aanval is; misschien omdat we dat vanaf onze kindertijd zo hebben meegemaakt? Of zijn we misschien te goedgelovig en gaan we ervan uit dat iedereen die we ontmoeten ons zal helpen?
De realiteit is dat geen van de twee perspectieven in balans is.
De meeste reacties die we krijgen op dat waar we mee bezig zijn zullen waarschijnlijk voortkomen uit oprechte belangstelling. En iedere eens in de zoveel tijd komen we iemand tegen die zich hult in negativiteit en daardoor niet alleen niet helpt, maar ons op die manier in de verdediging dringt.
Of we ervoor kiezen om daarin mee te gaan en ons te gaan verdedigen, of dat we liever wat afstand nemen zonder er verder energie in te steken; die keus is aan ons.
Maar welke actie we ook kiezen; het vertelt ons hoe we zelf in het leven staan.
Maar zolang we reageren in uitersten ~ door alleen het goede te zien in die ander, of juist door iedere vraag als een aanval te zien waarvoor we onszelf moeten verdedigen ~ zijn we zelf niet in balans…
En misschien is het dan tijd om onze weerstand te overwinnen en in alle eerlijkheid te kijken waarom we uit balans zijn ~ of dat nu gaat om de behoefte hebben onszelf te verdedigen, of om een houding waarbij anderen ‘over ons heen lopen’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten