Ochtendmens

De wereld lijkt verdeeld te zijn in ochtendmensen en avondmensen. (En voordat je het vraagt, ik ben geen ochtendmens…) Mensen die opstaan bij het ochtendgloren en bij wijze van spreken “met de kippen op stok gaan” en mensen die juist ’s middags echt op gang komen en dan nog heel productief kunnen zijn tot laat in de avond. Mensen die houden van de zonsopgang en diegenen die ademloos kunnen kijken naar de zonsondergang…

Inmiddels heeft onderzoek uitgewezen dat dit ritme al bepaald is tijdens de zwangerschap van onze moeders. Diegenen doe opgroeien tot ochtendmensen waren gedurende de zwangerschap van onze moeders al het meest actief in de ochtend en als avondmens waren we ook toen al ’s avonds het meest actief.
Het heeft dus niets te maken met ‘luiheid’ of een onwil (of onvermogen) om ‘op tijd’ te gaan slapen.
Want wat is ‘op tijd’?

Dat is dus van persoon tot persoon verschillend.

De realiteit is dat het verdelen van de mensheid in ‘ochtendmensen’ en ‘avondmensen’ een grove generalisatie is. Wanneer we echt opletten wanneer dat moment van de dag is waarop wij het meest actief, productief en alert zijn, dan kan dat moment letterlijk op ieder uur van de dag vallen.
Dat betekent dat wanneer je geen ochtendmens bent, je niet noodzakelijkerwijs een avondmens bent. Jouw meest ‘wakkere’ periode zou zomaar om half twaalf ’s ochtends kunnen liggen. Of om twee uur ’s middags…
Of misschien zijn er verschillende tijden op de dag waarop je het beste bent in een specifieke taak of taken. Doe je ’s ochtends de afwas van de vorige avond en bereid je ’s avonds een presentatie voor, voor op je werk.

Om het nog ingewikkelder te maken kan onze meest ‘wakkere’ tijd ook nog veranderen met de cyclus van de maan. Dus misschien ben je met de volle maan toch meer een avondmens, terwijl je normaal gesproken meer een ochtendmens bent.

Met één ding hebben we allemaal te maken ~ of we nu ochtendmensen zijn of avondmensen; of daar ergens tussenin vallen ~ in onze maatschappij wordt ‘op tijd’ niet door onszelf of door ons oerritme gedicteerd, het wordt gedefinieerd door de baan die we hebben en de afspraken die we maken.
En dan is maar al te vaak ‘op tijd zijn’ een vereiste.
Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee, met een beetje orde en regelmaat ~ misschien een tikje discipline ~ kunnen we dat over het algemeen best opbrengen.

Maar dat neemt niet weg dat het soms een goed idee is om een poosje terug te vallen op dat geheel eigen ritme; dat oerritme dat we al hadden zo gauw we gingen bewegen in de buik van onze moeders. Dat we onszelf toestaan om even terug te komen bij ‘onze tijd’.
Dat we terug gaan naar wat voor ons ‘op tijd’ is…