Waarom we doen wat we doen

Er zijn vele redenen waarom we doen wat we doen. Sommige van die redenen zijn betere redenen dan andere, maar een aantal ervan zijn misschien helemaal geen goede reden om wat dan ook te doen — en dat op zich geeft te denken…

Hier zijn zeven redenen die in gedachten komen:

1. Het is ons werk.
2. Het wordt van ons verwacht.
3. Het is wat we moeten doen om de waardering van anderen te krijgen.
4. Het is wat ons vertelt is, of wat ons geleerd is.
5. Het is wat we willen doen.
6. Het is wat ons blij maakt.
7. Het is iets waar we gepassioneerd over zijn.

Terwijl ieder van deze redenen op zichzelf de reden kunnen zijn waarom we doen wat we doen, kunnen ze ook samengevlochten worden en op die manier een sterkere reden worden om iets te doen…

Op het eerste gezicht is er niets mis met de eerste reden — “Het is ons werk”. Werk hebben is goed, zeker wanneer je je werk leuk vindt. Het is een manier om de rekeningen te kunnen betalen… Maar wat nou als het niet gaat over betaald werk, maar over werk wat je zelf op je neemt? Bijvoorbeeld een klusje waar niemand bereid is om mee te helpen, want het is “ons werk”? Dan verbindt de reden om het te doen zich opeens met redenen 2, 3 en 4 — en daarmee komt de vraag naar voren: “Is dit werkelijk mijn werk?”

Bij de tweede reden komt onmiddellijk de vraag naar boven of we van onszelf verwachten dat we dit doen, of dat anderen het van ons verwachten. De kans is groot dat zelfs wanneer anderen het niet van ons verwachten, ze niet zullen protesteren wanneer we het doen…

Redenen 3 en 4 gaan heel vaak samen, want zo lang we die dingen doen waarvan anderen ons vertellen dat we ze moeten doen, of waarvan we geleerd hebben dat het onze taak is om ze te doen, is de kans groot dat we er de waardering van anderen voor krijgen — of dat nu onze ouders zijn, of leraren, of onze baas op het werk… En hoewel het een goed idee is om dat wat we doen te doen op de manier zoals we het geleerd hebben, zou dat waarschijnlijk niet de (enige) reden moeten zijn waarom we het doen. En waar het alledaagse dingen betreft is de kans groot dat we daar hoe dan ook lang niet altijd de uitgesproken waardering voor krijgen waar we op uit zijn…

De laatste drie redenen zijn de meest reële redenen om dingen te doen.

Wanneer we precies die dingen doen in ons leven die we willen doen, dan geeft dat een tevreden gevoel, een blijheid. (Tenzij we deze dingen stiekem toch doen omdat we denken dat het van ons verwacht wordt.) 

Maar wanneer we werkelijk dat doen wat we willen doen, dan is de kans groot dat we daar blij van worden!

De allerbeste reden om iets te doen is om dat te doen waar we een passie voor hebben. Om dat te doen wat ons inspireert.

Wanneer we erachter komen wat het is waar we een passie voor hebben en daar onze focus op richten en tijd in steken — dan zijn we precies waar we willen zijn!

Een nieuw uitgangspunt

We hebben allemaal onze perspectieven op wat voor ons werkt in het leven, en wat niet. Vaak zijn deze perspectieven de bomen die zijn gegroeid uit de zaden die zijn geplant toen we nog heel jong waren. Het waren meestal de zaden uit de tuinen van persoonlijke overtuigingen van onze ouders, die zorgvuldig door hen werden geoogst en bewaard - en uiteindelijk werden verspreid in de vruchtbare grond van ons Zelf...

Sommige van die zaden zullen nooit ontkiemen. Anderen zullen ontkiemen, maar nooit uitgroeien tot de bomen waar onze ouders op hadden gehoopt. Maar sommige van die zaden zullen uitgroeien tot prachtige planten en bomen in de tuinen van onze persoonlijke overtuigingen en onze persoonlijke waarheden.

Zo gaat het al eeuwenlang.

Maar lang geleden voelden we ons waarschijnlijk gelukkig, beschermd en verzorgd door onze ouders en degenen die ons voorgingen, elke keer dat we rondkeken in de tuin van onze persoonlijke overtuigingen en persoonlijke waarheden en daar de prachtige omgeving opmerkten die door hen gezaaid was. Een omgeving die herinneringen en wijsheid uitstraalde...

Tegenwoordig vinden echter overal om ons heen veranderingen plaats en die gaan sneller dan waar we ons zelfs in de beste tijden prettig bij voelen — laat staan ​​in een tijd waarin uitdagingen op het gebied van milieu, maatschappij en gezondheid overal om ons heen opduiken — het lijkt erop dat de tuinen van onze persoonlijke overtuigingen en persoonlijke waarheden niet meer bloeien. Op de een of andere manier lijken de lang geleden verspreide zaden niet meer uit te groeien tot de weelderige schoonheid waar onze ouders op hadden gehoopt.

In deze tijd is het misschien een goed moment om de bodem te onderzoeken, de basis van onze persoonlijke overtuigingen en persoonlijke waarheden. Het kan een goed moment zijn om een ​​nieuw uitgangspunt aan te nemen van waaruit we ons (persoonlijke) leven weer helemaal op de rit krijgen. Zoals een uitgangspunt dat is gebaseerd op de Universele Wetten:

1. “Mind is All, All is Mind” — alles ligt in het denken…
2. We creëren ons eigen leven door onze denkpatronen en de beslissingen — en acties — die we ondernemen op basis van onze denkpatronen.

Met deze twee uitspraken als (nieuw) uitgangspunt, lijkt het erop dat onze denkpatronen het belangrijkste zijn om grip op te krijgen, om op die manier dingen in ons leven weer voor ons te laten werken.

En misschien gaat het dan niet eens zozeer om de willekeurige gedachten die gedurende de dag opkomen, maar meer om waar we onze focus op leggen en hoe we op situaties die we tegenkomen reageren.

In deze veranderende tijden is het gemakkelijk om je te concentreren op de uitdagingen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd, of op alle dingen die niet helemaal gaan zoals ze bedoeld waren. We kunnen bijna automatisch in situaties terechtkomen die al problematisch zijn, of in de niet zo verre toekomst een probleem kunnen gaan worden...

Volgens ons nieuwe uitgangspunt — wanneer dit soort interactie een patroon voor ons wordt — kunnen we uitdagingen en moeilijkheden gaan manifesteren in ons eens zo rustige en georganiseerde leven...

Het advies om dat te veranderen is eenvoudig, maar zeker niet gemakkelijk.

Op het moment dat je bijvoorbeeld merkt dat je meegetrokken wordt in een nieuwsitem op tv over één van de uitdagingen waarmee we — als mensheid — mee te maken hebben op een angstige of negatieve manier, doe een stap terug. Zet de tv uit en zoek bewust iets moois in je omgeving, of iets dat goed voor je werkt in je leven. Met andere woorden, richt je aandacht op iets anders en begin na te denken over die dingen die goed voor je werken. De volgende stap is dan om meer van juist die dingen te gaan doen die op dit moment goed voor je werken.

Kortom: doe een stap terug, richt je aandacht bewust op iets anders en onderneem actie.

Op het moment dat we bewust gaan denken over juist die dingen die voor ons werken in het leven, dingen die mooi en productief zijn — met andere woorden, die dingen waar we dankbaar voor zijn — zetten we de eerste stap om deze productieve schoonheid in ons eigen leven te creëren. En ja, daar hoort ook de ervaring van een goede gezondheid bij...

Dat wat we weten dat het waar is vs dat wat we geloven dat waar is…

We weten waarschijnlijk best dat we een goed, productief, vriendelijk, liefhebbend, eerlijk, respectvol mens zijn, die voor zichzelf kan zorgen. We zijn ons daarbij bewust dat er situaties zijn die een uitdaging voor ons vormen — maar over het geheel genomen redden we onszelf prima!

Tegelijkertijd kan het zo zijn dat we geloven dat we “dom” zijn omdat we moeite hadden met leren lezen toen we 6 of 7 jaar oud waren. Het kan zijn dat we aannemen dat we “geen goed mens zijn” omdat we niet pasten in het plaatje dat verwacht werd toen we opgroeiden. We kunnen zelfs tot de conclusie gekomen zijn dat liefde pijn doet, dat diegenen die niet eerlijk zijn en het systeem canonize maatschappij belazeren het verder schoppen in het leven, of dat respect een op angst gebaseerd sentiment is…

Dat waarvan we geloven dat het waar is, zijn vaak dingen die ons verteld zijn door anderen in onze jeugd. En wanneer ons iets iedere keer wordt verteld, dan is de kans groot dat we — in ieder geval op een bepaalde manier — gaan geloven dat dit waar is.

Op die manier kunnen we uitkomen bij twee compleet verschillende perspectieven op wie we zijn en waar we toe in staat zijn.

Dat wat we weten dat het waar is komt uit ons logische, bewuste denken. Dat wat we geloven dat het waar is ligt opgeslagen in ons onderbewustzijn — dat verantwoordelijk is voor bijvoorbeeld onze dromen — dat deel van ons dat op de voorgrond treedt zo gauw we niet ergen bewust mee bezig zijn.

Hierdoor is het vaak zo dat totdat we daar bewust een beslissing in nemen, dat juist de dingen waarvan we geloven dat ze waar zijn nooit worden afgezet tegen de dingen waarvan we weten dat ze waar zijn. Dit kan leiden tot een situatie waar we helemaal “in controle zijn” over hoe we onszelf, logisch en bewust, presenteren — maar zo gauw onze focus zich ergens anders op richt, beginnen we een onderbewust beeld van onszelf te projecteren, een beeld waarvan we op een diepe, innerlijke, onderbewuste laag geloven dat het waar is…

Het is een dualiteit die een behoorlijke obstakel kan worden voor onszelf, op ons persoonlijke levenspad, een duidelijke uitdaging in ons alledaagse leven.

Vaak is er maar één vraag nodig die, wanneer we deze absoluut eerlijk te beantwoorden, inzicht geeft in deze “ik weet het vs ik geloof het” uitdaging in ons leven:

“Ik weet dat ik dit kan. Geloof ik — heb ik vertrouwen — dat ik dit kan?

Voor sommigen werkt het beter om hulp tet zoeken van een coach die erin is gespecialiseerd  om dat wat we geloven over onszelf en dat wat we weten dat waar is over onszelf dichter bij elkaar te brengen.

Hoe dan ook, hoe meer we geloven dat wat we weten dat het waar is over onszelf ook daadwerkelijk waarheid is, des te vloeiender we ons kunnen bewegen op ons levenspad.

Berichten

Plaatje: The Shaman’s Dream Oracle 

Het lijkt wel of we continu berichten ontvangen. Of het nu digitaal is, door het lezen van de kranten, of vanuit een meer spiritueel perspectief — we ontvangen een steeds doorgaande stroom berichten.

Hoe we daarop reageren en wat we doen met de informatie die we op die manier ontvangen is aan ons.

Hoewel, als hetzelfde — of een heel vergelijkbaar — bericht opeens op mijn pad komt vanuit verschillende bronnen, dan ga ik zeker kijken waar het nu precies over gaat…

Het bericht dat ik op die manier ontving ging over het belang van het schoonmaken / schoonhouden van  mijn huis. Het eerste berichtje kwam toen we iets veranderden in huis waardoor de schilderijen van de muren moesten. Het was onmiddellijk duidelijk dat de muren dan ook schoongemaakt mochten worden. Vlak daarna droomde ik dat een “grote schoonmaak” een goed idee is in deze tijd. En tenslotte trok ik de kaart “A Tidy House” uit “The Shaman’s Dream” kaarten. Een schoon huis…

Toegegeven, een grote schoonmaak op z’n tijd is iets wat eens in de zoveel tijd gewoon nodig is in huis. Maar met deze berichtjes leek meer mee te spelen.

Vanuit een symbolisch perspectief staat een huis voor onze gedachten. Dus wanneer een huis — wat voor een huis dan ook — opduikt in onze dromen, meditaties, of wanneer je een kaart trekt uit een orakel spel, dan heeft de betekenis te maken met onze gedachten, ons denken. En daarmee ook over onze houding of onze mening over zaken die op dit moment spelen in ons leven en in de wereld.

Het berichtje dat ik kreeg gaat dus over hoe ik over dingen denk en ik heb het als en uitnodiging gezien om te gaan kijken naar “mijn huis” — het huis dat zichzelf toont in een meditatie. En zeker zo belangrijk, eens zien wat er zoal in “mijn huis” ligt opgeslagen…

Staan er nog steeds dozen vol oude overtuigingen en verouderde ideeën in de kelder? Misschien een goed idee om die dan maar eens weg te gooien! Net zoals het schoonmaken van de spinnenwebben, het stof, en de overtuigingen waarmee ik ben opgegroeid, maar die nooit hebben gerelateerd aan mijn persoonlijke waarheid…

In zekere zin heb ik gemerkt dat in meditatie op bezoek gaan in “mijn huis” — het huis van mijn gedachten — om er een keer de bezem door te halen en frisse lucht in de kamers te laten stromen; en misschien zelfs de muren in een andere kleur te verven, mij heel veel oplevert.

Wanneer ik dat doe, dan heeft “mijn huis” genoeg ruimte om nieuwe concepten en ideeën te omarmen, om nieuwe mogelijkheden en avonturen in zich op te nemen.

En als “mijn huis” schoon is en ruimte heeft om nieuwe dingen te ontvangen, dan is de kans groot dat mijn gedachten ook open staan voor nieuwe avonturen!

Wanneer hetzelfde bericht via verschillende kanalen, herhaaldelijk in ons leven komt, dan kan het ons zeker helpen om voor onszelf uit te zoeken waar het precies over gaat. Zo werkt het in ieder geval voor mij…

De geleide meditatie met de uitleg (en meer) is verkrijgbaar via deze link…

Misschien geen populair perspectief

Er zijn drie concepten die in ons leven bij elkaar komen die steeds belangrijker lijken te zijn tegenwoordig…

• Door polariteiten kunnen we ons onderscheidingsvermogen zodanig ontwikkelen dat we beslissingen kunnen nemen over wat we willen ervaren in ons leven. In andere woorden, als we niet weten wat donker is, dan zullen we het licht niet herkennen.
• Energie is energie, is energie… De frequentie waar we onze energie op afstemmen en hoe we onze beschikbare energie uitdrukken, dicteert onze ervaringen. Wanneer we zelf gefrustreerd zijn of zelfs boos, dan kan het zo zijn dat we in de wereld om ons heen meer frustratie of boosheid ervaren — een bekende manier om dit te bekijken is de “Wet van de aantrekkingskracht”.
• Wij zijn verantwoordelijk voor ons eigen leven. En waar we ons op afstemmen — de beslissingen die we nemen en dat wat we doen naar aanleiding van die beslissingen — heeft een grote impact op hoe we ons leven ervaren.

Wanneer we deze concepten bekijken, dan komen er twee dingen naar voren…

• Er is geen “goede” of “slechte” energie. Hoe energie wordt gebruikt of uitgedrukt kan ons aanspreken, of niet aanspreken — en door middel van ons onderscheidingsvermogen kunnen we dan beslissen om die specifieke energie deel van ons leven te maken… Of niet.
• De manier waarop deze drie concepten samen komen in ons leven geeft ons de volledige verantwoordelijkheid voor ons leven… Met daarbij alle keuzevrijheid die we ons ooit zouden wensen — en meer — om te zorgen dat ons leven telt. (En zelfs wanneer dat iets is wat we zelf niet onmiddellijk kunnen zien, vanuit het perspectief van het Universum zal dat altijd zo zijn.)

Waar het op neer komt is dat enige vorm van oordelen niet relevant is. We kunnen observeren hoe iemand energie gebruikt om zichzelf uit te drukken, om dan ons onderscheidingsvermogen te gebruiken om te beslissen of we iemand die zichzelf op die specifieke manier uitdrukt een plek willen geven in ons leven. Of dat nu is in een ontmoeting, door erover na te blijven denken, of door een emotionele reactie op dat wat we hebben waargenomen…

Iets anders wat naar voren komt is dat als we zelf niet werkelijk in balans zijn, dat het dan gemakkelijker wordt voor energie-uitdrukkingen die niet in balans zijn om ons te vinden… Op het moment dat we merken dat dit gebeurt kunnen we ervoor kiezen om dat geen deel te laten zijn van ons leven. Aan de andere kant is het dan wel zaak om ons af te vragen waarom het zich toonde in ons leven — waarom het naar ons toekwam…

We kunnen er dan vervolgens voor kiezen om onszelf weer in balans te brengen.

Uiteindelijk is dit een pad waarop we de uitdrukkingen van energie die we tegenkomen niet labelen als “goed” of “slecht”, maar deze eerder zien als een teken dat onze aandacht vestigt op precies dat punt waar onze volgende stap op ons pad van persoonlijke — spirituele — groei het meest productief kan zijn…

De keus is aan ons!

Aandachtigheid — Waar de aandacht op is gevestigd…

“Volledig bewust zijn van de huidige ervaring.”

Aandachtigheid — of mindfulness — wordt in deze tijd vaak gezien als een staat van bewustzijn die wordt bereikt door een focus op dit moment, terwijl we rustig onze gevoelens, gedachten en lichamelijke sensaties erkennen en accepteren.

Op die manier is het een techniek om afstand te nemen van alle drukte om ons heen, totdat we op een punt komen waar we observeren wat er gebeurt — in onszelf, maar ook buiten onszelf — zonder de behoefte te voelen hierin mee te doen, of hier zelfs maar hier een interactie mee aan te gaan.

Wanneer we deze aandachtigheid — mindfulness — regelmatig beoefenen, dan kunnen we een staat van bewustzijn bereiken waarin we ons volledig bewust zijn van wat er om ons heen gebeurt, terwijl we ervoor kiezen om alleen de interactie aan te gaan met datgene waarop we werkelijk invloed kunnen uitoefenen. En op die manier kunnen we onze eigen ervaringen, ons eigen leven, meer en meer vormgeven…

Een stap op het pad om daar te komen is om op gezette tijden voor onszelf te checken waar onze aandacht naartoe gaat — waar onze gedachten mee gevuld zijn…

Zijn we werkelijk alleen onze omgeving aan het observeren en ons bewust aan het worden wat er aan de hand is? Met andere woorden, is de rust die we uitstralen een reflectie van onze innerlijke rust?

Of zien we er alleen maar rustig uit, terwijl in onszelf een heftige discussie gaande is waarin we commentaar hebben op wat er aan de hand is, over alles een opinie klaar hebben en misschien zelfs oordelen over wat we om ons heen zien gebeuren?

Als onze gedachten gevuld zijn met opinies, met oordelen over dat wat er in de wereld gebeurt — misschien zelfs ver weg, of over onderwerpen waar we eigenlijk weinig vanaf weten — dan kan het moeilijk zijn om het goede in ons eigen leven te zien… De dingen die goed voor ons werken, dat wat ons blij maakt… Die zaken die dat gevoel van tevredenheid geven. 

Die maken dat we weten dat we goed genoeg zijn.

Vanuit dat perspectief is het belangrijk om de “goedheid” in ons leven te zien, terwijl we ons toch volledig bewust zijn van dat wat negatief is, terwijl we er dan voor te kiezen niet de interactie aan te gaan met die negativiteit…

Geef het Licht en Liefde en Healing… En ga verder met ons eigen leven…

Zoals veel dingen klinkt dit veel gemakkelijker dan het is.

We kunnen allemaal dat gevoel van een rustige, kalme balans bereiken in meditatie, of wanneer we door de natuur wandelen, of bezig zijn met onze favoriete bezigheid (wat dat dan ook is). Het is veel moeilijker om die rustige balans vol te houden terwijl we kijken naar het journaal of de kranten lezen.

Het goede nieuws is dat zelfs wanneer het ons op zo’n moment niet lukt om kalm te blijven, dan zijn we toch nog steeds goed bezig! En als we het ons bewust zijn, wordt het gemakkelijker om een keer diep adem te halen, te observeren wat er precies gebeurde, om dan de volgende stap op ons eigen pad te nemen in het volle besef da we zojuist een enorme sprong vooruit hebben gemaakt op ons eigen pad van groei!

Herinneringen

De herinneringen die we hebben van dat wat we hebben meegemaakt, situaties, dingen die we hebben geleerd op ons levenspad — of dat nu gaat over een vage herinnering van iets wat ooit is gebeurd, of een herinnering waarbij zelfs het kleinste detail nog helemaal helder is — zijn in ons geheugen terecht gekomen via een bewuste proces. Met andere woorden, op het moment dat we de situatie hebben ervaren werd het een deel van ons “korte termijn geheugen” — en daarna, omdat we heten of als belangrijk hebben ervaren, of omdat we daar moeite voor hebben gedaan (bijvoorbeeld door dingen te leren op school door dat wat we moesten onthouden steeds te herhalen), is die herinnering aan die situatie opgeslagen in ons “lange termijn geheugen”.

Toch geldt voor bijna iedereen dat er dingen zijn die we ons herinneren — situaties of gebeurtenissen — die we niet daadwerkelijk hebben meegemaakt in ons leven.

Bijvoorbeeld dat gevoel wanneer je ergens komt “dat je hier eerder bent geweest”, terwijl je daar feitelijk voor de allereerste keer komt. Of een heldere herinnering aan een situatie die heeft plaatsgevonden in een heel andere tijd — en misschien zelfs op een ander continent…

Dit soort zaken suggereert dat we ons dingen kunnen herinneren door tijd en ruimte heen. Maar is dat wel zo?

Sommigen zullen zeggen dat dit soort “herinneringen” niet daadwerkelijk een deel zijn van ons geheugen, maar dat het eerder iets is waar we ons op afstemmen… Waar we ons afstemmen op een bepaalde frequentie, misschien zelfs een energieveld, waarin de beelden en herinneringen aangeraakt kunnen worden door ons.

De vraag is dan hoe deze beelden — de kennis van situaties uit het verleden — op die specifieke plek worden vastgehouden.

Het lijkt erop dat wij niet de enigen zijn met een geheugen.

Op de ene of andere manier kunnen belangrijke gebeurtenissen verankerd worden op de plek waar ze hebben plaatsgevonden. Als een soort van “energie afdruk”.

De manier waarop we dan toegang krijgen tot deze “energie afdrukken” is meesttal door meditatie — of door ons zintuigelijke bewustzijn.

Daardoor kan het zijn dat we al vaak op een plek geweest zijn en er niets bijzonders hebben opgemerkt — tot dat moment dat er iets in de lucht hangt… een geur, een speciale kleur van het licht, een bijna voelbare stilte… Of soms juist een specifiek geluid dat ons meeneemt naar een meditatieve laag waarop we ons dat “kunnen herinneren”  wat wordt vastgehouden in de “energie afdruk” van deze plek…

En met het dunner worden van de sluiers tussen “hier” en “daar”, tussen “toen” en “nu”, kunnen we ons vaker en gemakkelijker van dit soort herinneringen bewust worden.

In andere woorden, door een zintuiglijke trigger kunnen we ons dingen herinneren door tijd en ruimte heen.

Daarbij is het belangrijk te beseffen dat deze herinneringen niet noodzakelijkerwijs onze eigen herinneringen zijn… Maar op de ene of andere manier zijn deze herinneringen waardevol voor ons op ons levenspad op dit punt in de tijd. Als dat niet zo was, dan hadden we ons niet (onbewust) afgestemd op die herinneringen…

Dat maakt dat de volgende vragen interessant zijn…

• Wat kan ik leren van deze herinnering, deze energie?
• Wat laat de herinnering me zien dat belangrijk is op dit moment?
• Hoe kunnen deze herinneringen mij nu helpen op mijn levenspad?

Je eigen leven leven, op jouw manier - en daar de verantwoordelijkheid voor nemen

Des te beter we onszelf leren kennen, des te meer worden we ons bewust van wat werkelijk belangrijk is voor ons. We weten steeds beter watt we nodig hebben, net zo goed als onze wensen en verlangens… Wanneer dat gebeurt kunnen we — stapje voor stapje — ons leven vormgeven op zo’n manier dat juist dat wat werkelijk belangrijks is voor ons steeds beter tot uitdrukking kan komen. 

De kans is groot dat als we dat doen, de dingen die we nodig hebben steeds gemakkelijker in ons leven komen.

In zekere zin kan het lijken of ons leven één vloeiende beweging wordt.

Dit betekent helaas niet dat er dan geen problemen meer zijn in ons leven, of uitdagingen die we tegenkomen op ons persoonlijke pad. Deze worden dan steeds meer gezien als “mogelijkheden voor spirituele groei”, omdat het vaak zo is dat wanneer we deze overkomen, we een rijker mens zijn. Niet rijk waar het geld betreft, maar eerder rijk in ervaring.

In zekere zin zijn dit soort dingen te verwachten. Zeker wanneer je een persoonlijk levenspad bewandeld waarop spiritualiteit een belangrijke rol speelt. Wanneer je doelbewuste stappen neemt jezelf steeds beter te gaan kennen zodat je werkelijke zelf — de kern van jezelf — steeds beter kunt uitdrukken.

Wat verrassend kan zijn is dat wanneer we dat als levenspad kiezen, dat we tegelijkertijd ook meer onafhankelijk worden. Misschien zelfs onze eigen beste vriend worden. Het is niet zo dat we het niet leuk of fijn vinden om andere mensen om ons heen te hebben, maar op een of andere manier vinden we het fijn om alleen te zijn — met onszelf.

Genoegen vinden in de stilte. Dat speciale gevoel in de lucht ervaren, vlak voordat de donderbui losbarst. Plezier hebben terwijl je danst in de regen, schreeuwt tegen de wind en wordt aangeraakt door de warmte van de zon. Even stil worden wanneer je op precies de juiste tijd op de juiste plek bent, waar jou die ene, prachtige mogelijkheid wordt aangegeven…

Een ander aspect dat bij een lifestyle  als deze hoort, is dat het vaak steeds gemakkelijker is om jezelf te respecteren — en wanneer dat gebeurt, om anderen te respecteren. Om anderen de ademruimte te geven die je zelf graag hebt, zodat zij hun leven kunnen leven, precies zoals zij dat willen.

Zonder dat wie dan ook de behoefte voelt om zich daarin te mengen, daarover te oordelen, die persoon te vertellen hoe ze het beter moeten of kunnen doen, of zelfs door beslissingen te nemen voor die ander — gewoon om ze te helpen…

Het lijkt erop dat wanneer je jezelf steeds beter kent en je eigen leven leeft op jouw manier — en dat als het hele pakketje oppakt, met de verantwoordelijkheden en het plezier, de verplichtingen en hoe je wensen en verlangens worden vervult — dat het nodig is om een paar stappen terug te zetten van een maatschappij waarin zoveel mensen — op zoveel lagen — zich continu mengen in het leven van anderen.

Wordt een waarnemer.

En loop dan verder op jouw levenspad. Op jouw manier.

Angst

Er zijn twee vormen van angst. De angst voor iets wat nu op dit moment met ons gebeurt — zoals de angst door een auto geraakt te worden terwijl we oversteken — en de angst voor iets wat mogelijk wel, of misschien niet op ons pad komt in de toekomst — zoals een situatie die weliswaar verschrikkelijk is, maar die zich afspeelt op een ander continent…

De eerste ervaring van angst is onmiddellijk en daarmee gerelateerd aan onze “vechten  of vluchten” reacties. Dit type angst is verbonden aan een situatie die zich nu, op dit moment afspeelt. Iets waar we persoonlijk bij betrokken zijn en wat we (bijna) altijd tot een oplossing kunnen brengen. De kans is dan ook groot dat de angst op dat moment — en de stress die daarbij komt kijken — ons helpen om in een fractie van een seconde de best mogelijke beslissingen te nemen en de juiste stappen te zetten om zonder kleerscheuren uit die situatie te komen.

De tweede ervaring van angst is verbonden met een situatie waar we niets aan kunnen doen. Een situatie die op ons af komt, die door de media steeds groter, belangrijker en verschrikkelijker wordt getoond — een situatie die kan gebeuren, die we niet kunnen ontvluchten… In dit geval zal de angst — met de bijbehorende stress — langzaam ons systeem inkruipen en steeds sterker worden, zonder ons ooit een uitweg te tonen.

Omdat dit type angst gaat over iets waar we niets aan kunnen veranderen, krijgen we het gevoel dat we nergens heen kunnen. Er is geen veilige haven waar we kunnen schuilen om deze vreselijke situatie aan ons voorbij te laten gaan.

De onmiddellijke angst helpt ons om in deze wereld te overleven. En zo lang als we het niet de overhand geven in ons leven, zal het alleen de kop opsteken wanneer we iets willen doen dat ons leven in gevaar kan brengen. Zoals een drukke weg oversteken zonder te kijken of dat op dat moment ook veilig is. Het komt dus snel op en verdwijnt vaak net zo snel, hoewel, wanneer iets toch bijna is misgegaan kan het een paar dagen duren  voordat we die angst van dat moment weer helemaal kwijt zijn. Maar door te focussen op de goede afloop — en de geleerde les — verdwijnen de angst en stress snel uit ons systeem.

De angst over situaties waar we mogelijk in de toekomst mee geconfronteerd kunnen worden is op geen enkele manier hiermee te vergelijken. Deze angst is gerelateerd aan een gedachte of  “mindset” die zegt dat dit in ons leven kan komen. “Het kan ons overkomen…” Het is een angst die vaak niet wordt gevoed wordt door dreiging die er is — of dat nu een economische dreiging is, gewelddadig, gerelateerd aan onze gezondheid, of wat dan ook — maar die eerder wordt gevoed door wat we erover zien, horen, of lezen in nieuwsberichten of op het internet. En daarin wordt het aan ons voorgesteld als iets waar we ons tegen moeten beschermen. De manier waarop we dat moeten gaan doen is door het nemen van grote, belangrijke, soms zelfs wereldwijde stappen. We moeten onze grenzen veilig stellen, zodat deze dreiging die ons angstig maakt ons land niet binnen kan komen…

Tegelijkertijd wordt ons dan vaak vertelt dat we hier op een persoonlijk niveau niets aan kunnen doen. We kunnen onszelf hierin niet beschermen. Als een natuurlijke reactie blijft de angst dan in ons systeem hangen en de stress over deze situatie — waar wij persoonlijk geen invloed op hebben —  blijft zich daarmee opbouwen.

Het resultaat kan dan zijn dat — omdat we angst en stress ervaren over een langere tijd — ons immuunsysteem zwakker wordt. Naarmate de tijd verstrijkt en de angst en stress voortduren, worden we kwetsbaarder voor ziektes. En des te langer we in die staat van de door angst veroorzaakte stress verblijven, hoe groter de kans dat we niet meer zo adequaat reageren zoals we dat normaal zouden doen. Of misschien merkeen we dat we juist hypervigilant worden, waardoor we ons rusteloos voelen — misschien niet meer zo goed kunnen slapen…

Beetje bij beetje putten we onszelf uit en maken we het moeilijker en moeilijker voor onszelf om met deze dingen om te gaan. Om gezond en gelukkig te zijn.

Dus juist wanneer een angstige — of stressvolle — situatie langer duurt, is het belangrijk om een gedachtepatroon aan te nemen dat rust en balans terugbrengt in ons leven…

Misschien is de beste manier om met angstige, stressvolle situaties om te gaan die plaatsvinden op een wereldwijde schaal — gebeurtenissen waar we geen invloed op hebben en die ons niet werkelijk persoonlijk raken — door Licht te sturen naar dat gebied. Door Licht te sturen naar iedereen die daarbij betrokken is, of je het nu eens bent mete wat er gebeurt, of niet — of je nu kijkt naar persoonlijke oplossingen, of oplossingen op een grotere schaal, of zelfs naar de wereld als geheel — stuur Licht! Stuur Licht met de intentie dat de beesten oplossing wordt gevonden voor alle betrokkenen, voor onszelf en voor de wereld.

En dan haal je een keer diep adem en laat je de angst en stress die je hebt ervaren los…

Voor het eerst gepubliceerd in twee delen in 2009 / 2010.

Onze focus geeft richting aan energie

Als er iets is dat we in deze tijd vol veranderingen kunnen controleren, dan is het wat we kiezen om onze focus op te richten. Wanneer we onze focus ergens op richten, dan raken we het aan — zelfs als het gaat over een concept of en gevoel — om het dan in onszelf te brengen. En zolang we onze focus hierop blijven richten, wordt het daardoor steeds belangrijker in ons leven…

Dan komt er een punt waarop we een beslissing kunnen nemen. Is het genoeg voor ons om datgene waar we ons op hebben gefocust beter te begrijpen? Of willen we datgene wat we nu beter begrijpen gebruiken om iets in ons leven te veranderen — te verbeteren? In andere woorden, willen we dat waar we ons op hebben gefocust een basis laten zijn voor iets dat we in ons leven willen manifesteren?

Wanneer het genoeg is om iets beter te begrijpen zonder dat we er verder iets mee willen doen, dan is dit het punt waar we verder gaan met ons leven en onze focus richten op iets anders.

Aan de andere kant, als we dat waar we ons op focussen willen gebruiken als een fundament om iets nieuws in ons leven te brengen, dan is de kans groot dat we hierover blijven nadenken, erover gaan praten en uiteindelijk merken we dat het op een of andere manier een deel van ons leven is geworden…

Op zich is dit principe niets nieuws.

Waar het interessant wordt is in de realisatie dat wij kunnen bepalen waar we onze focus, onze aandacht, onze gedachten en onze energie op richten.

Zeker in deze tijd waarin de hele wereld door enorme veranderingen gaat, die vervolgens door dee nieuws media continue uitgezonden worden naar eenieder die ernaar wil luisteren, worden we als het ware gebombardeerd met informatie over wat er gaande is in andere delen van de wereld — informatie die bovenop de veranderingen die waarschijnlijk in ons leven plaatsvinden — waardoor we het idee kunnen krijgen dat er niets is wat we zelf, als individu, kunnen doen om balans — of zelfs vrede — te brengen in die veranderende situaties.

En toch is het aan ons waar we onze focus, onze aandacht op richten.

Het is aan ons om onze focus te richten op die dingen die ons leven raken op een positieve manier.

Wanneer we aandacht geven aan die dingen die goed voor one werken, maar ook aan nieuwe avonturen die positieve gedachten, positieve veranderingen in ons leven kunnen brengen, dan laten we juist die situaties, die gedachten of concepten in ons leven groeien — en uiteindelijk manifesteren.

Nieuwe dingen. Vrolijke dingen. Heelheid en creativiteit op veel verschillende lagen…

Op dezelfde manier geldt dat wanneer we onze aandacht continu richten op “alles wat verkeerd gaat in de wereld”, dan bestaat de kans dat we eventuele obstakels in ons eigen leven groter maken dan we zouden willen…

Onze focus, onze aandacht, geeft richting aan energie — en waar we onze aandacht op richten is onze eigen keuze…

Innerlijke Reflecties

Wanneer ons uitgangspunt is dat we in de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor ons eigen levenspad, onze eigen handelingen en interacties, onze houding en die dingen waar we oprecht in geloven — dan vloeit daaruit voort dat alles wat er in de wereld gebeurt dat ons raakt, op de ene of andere manier een reflectie is van iets in onszelf…

Op het eerste gezicht lijkt dit misschien wat vergezocht. Want hoe kan een oorlog ergens anders in de wereld, in en land ver weg, een reflectie zijn van iets — een gedachte, een houding of overtuiging — in onszelf? Zelfs wanneer we geraakt worden door de verschrikking en een enorme compassie voelen naar de slachtoffers toe…

Het is goed te bedenken dat het niet over de feitelijke gebeurtenissen gaat, maar eerder over de energie van de gebeurtenissen die wordt gereflecteerd. Misschien zijn we boos geweest op de buren omdat ze hun hond continu laten blaffen, en hebben we de buren daar misschien zelfs (niet zo vriendelijk) op aangesproken… Woorden, geboren uit frustratie, die als het ware explodeerden in een boze interactie.

Het is een perspectief dat zegt dat wanneer iemand ons tegen de haren instrijkt, dit een reflectie is van iets in onszelf waar we ons mogelijk niet gemakkelijk over voelen. Iets waarvan we wensen dat we daar anders mee om kunnen gaan in ons leven.

Op dezelfde manier geldt dat wanneer iemand boos wordt op ons, dat er iets in onszelf is dat ons frustreert. Dat kan iets zijn dat lang geleden gebeurt is waar we nog steeds geen balans in hebben kunnen vinden, of misschien hoe we merken dat we het moeilijk (blijven) vinden om op te komen voor wat werkelijk belangrijk is voor ons, in ons leven, juist op die momenten wanneer het er het meeste toe doet… Eigenlijk is het altijd zo dat er iets is in onszelf waar we opnieuw naar mogen kijken.

En opnieuw kijken naar juist die dingen, die interacties, waarvan we wensen dat we ze anders hadden aangepakt, kan ons enorm helpen.

Om te beginnen helpt het ons om die (oude) situaties en gebeurtenissen in het juiste perspectief te plaatsen. Het brengt ons de realisatie dat waar we niet voor onszelf op konden komen als kind, dat nu, als volwassene, de zaken anders liggen. Dan blijkt dat situaties die ons als kind een onveilig gevoel gaven — of zelfs gevaarlijk voor ons waren — nu op een andere manier bekeken kunnen worden.

Daarmee zijn het juist deze reflecties die, wanneer we werkelijk willen kijken naar het nieuwe perspectief dat ze ons aanreiken, ons enorm kunnen helpen onze eigen ervaring — onze eigen kracht — te gebruiken om ons leven beter, mooier, te maken.

De kans is dan groot dat wanneer we dingen in onszelf veranderen — onze gedachten, onze houding, onze overtuiging — dat de manier waarop we de reflectie van onszelf zien meer en meer een positieve balans vindt. 

Wanneer die positieve balans in de wereld om ons heen gereflecteerd wordt, zal dit uiteindelijk een positief effect hebben in de wereld…

De Geliefden

De Tarotkaart “De Geliefden” is onderdeel van dat deel van de Tarotkaarten dat ons pad door het leven weergeeft. Deze kaart is gerelateerd aan tweelingen en aan geliefden — maar is ook sterk verbonden met het sterrenbeeld Tweelingen.

Dit betekent dat de betekenis van deze kaart veel breder is dan het beschrijven van geliefden — sterker nog, voor de Tarot gaat deze kaart in de allereerste plaats over de relatie de we hebben met onszelf…

Wanneer ik de Tarotkaarten lees is de betekenis van deze kaart als volgt…

Wanneer de kaart rechtop ligt:

Liefde. Hartelijke samenwerkingsverbanden. Aantrekkingskracht, harmonie en schoonheid. Keuze die eerder intuïtief dan intellectueel moet worden gemaakt. Inspiratie. Ingevingen. Helderziendheid. Abstracte gedachte. Innerlijke harmonie. De vereniging van innerlijke idealen en uiterlijke doelstellingen. Hechte relaties waarbij de betrokken individuen resoneren op ieder niveau van zijn.

Ligt de kaart omgekeerd:

Tegenspraak. Dualiteit. Conflict met het zelf. Een relatie die door uiterlijke factoren of innerlijke dissonantie wordt verstoord of verbroken. Aarzeling. Tegenstrijdigheid over het doel. Keuzes gemaakt tegen alle innerlijke gevoelens in. Beslissingen genomen zonder verwijzing naar alle betrokken factoren of zonder verwijzing naar die factoren die niet tastbaar zijn.

Brengen we deze twee betekenissen bij elkaar (rechtop en omgekeerd) dan wordt een arena beschreven — een concept — dat wordt gegeven door “De Geliefden” en wat daardoor de aandacht vestigt op hoe we onszelf zien.

Deze arena wordt gevormd door onszelf lief te hebben, door vanuit ons hart te leven en voelen — en door te resoneren met wie we werkelijk zijn, op iedereen laag van ons bestaan. Tegelijkertijd is het belangrijk om innerlijke dualiteit of conflict te (h)erkennen zodat dit kan worden opgelost. En om in onze keuzes dat wat we kunnen zien en het ongeziene; de innerlijke idealen en uiterlijke doelstellingen allemaal mee te nemen…

Een andere manier om deze Tarotkaart te bekijken is als een uitnodiging om jezelf te (leren) kennen.

Wanneer we bereid zijn om het concept van “De Geliefden” to onderzoeken, kunnen we geconfronteerd worden met vragen als:

• Accepteren we de liefdevolle, harmonieuze, prachtige persoon die we zijn?
• Zijn we bereid om onze intuïtie zo te vertrouwen dat we het serieus nemen?
• Gaan we dat partnerschap met onze innerlijke zelf op zo’n manier aan dat we resoneren met alle aspecten — alle lagen — van onszelf, zodat we deze energie uitstralen naar onze omgeving?

En misschien de lastigste vragen:

• Kunnen we die aspecten van onszelf accepteren die niet leuk, redelijk, vriendelijk, of mededogend zijn — en die soms zelfs voor onszelf gewoon een beetje vreemd zijn?
• Zijn we bereid om ieder aspect van onszelf te omarmen en te accepteren? Het goede, het mooie en het lelijke?

Zo gauw het onze intentie is om dit te doen, zullen we merken dat niet alleen ons bewustzijn, maar ook ons vermogen om onze innerlijke idealen te verbinden met onze uiterlijke doelen gaan groeien! En wanneer de die energie dan uitstralen naar onze omgeving toe, dan vertaalt onze innerlijke vrede zich naar vrede om ons heen…

Het lijkt of dat precies is wat wij — en de wereld — op dit moment nodig hebben…

Patronen

Overal om ons heen zijn er patronen. Er zijn patronen in het verkeer, bijvoorbeeld met de ochtend- of avondspits. Er zijn patronen in het weer, de seizoenen geven ons patronen — maar ook de zon die door de bladeren van een boom schijnt creëert patronen op de grond. 

Zelfs planten volgen patronen in de manier waarop ze groeien — een uniek, ritmisch patroon van groei die het mogelijk maakt om een boom te identificeren op basis van de vorm, van het patroon…

Patronen zijn ritmische, zich herhalende “ontwerpen”. Dat betekent dat er een “oorzaak en gevolg” lijkt te zijn met patronen. “Als dit plaatsvindt, dan zal dat gebeuren.” Dit “oorzaak en gevolg” effect maakt patronen voorspelbaar.

In ons persoonlijke, dagelijkse leven geven patronen ons een zekere structuur.

Opstaan in de ochtend, douchen, aankleden en dan die kop koffie is mijn patroon om de dag te beginnen. En zo lang als ik dat patroon volg, valt alles in mijn directe omgeving op z’n plaats. Het patroon van het begin van mijn dag geeft me het gevoel dat “alles klopt” en dat de kans groot is dat op deze dag alles volgens plan zal verlopen…

Maar wanneer ik dit patroon niet volg — bijvoorbeeld door niet direct na het aankleden die kop koffie te drinken — dan voelt de structuur van mijn dag “anders”. Incompleet. En op één of andere manier lijkt een deel van mij de rest van de dag te wachten op het volgende moment wat niet volgens plan verloopt.

Feit is dat de meesten van ons zich heel comfortabel voelen wanneer we binnen een structuur functioneren — en patronen geven ons een structuur die flexibel genoeg is om snel te kunnen veranderen wanneer we in een situatie terecht komen waarin dat nodig is.

En op dat punt kan er een valkuil zijn…

Soms hebben we patronen in ons leven die zo gefixeerd zijn dat wanneer de “oorzaak situatie” plaatsvindt, we niet in staat zijn om de “gevolg gebeurtenis” te veranderen…

Dit is vaak het geval voor patronen die te maken hebben met interactie met anderen. Deze patronen vinden hun basis vaak in onze kindertijd en zijn vaak heel lastig om zelfs maar te herkennen. En zolang we niet zowel dee “oorzaak situatie” als de “gevolg gebeurtenis” herkennen is het bijna onmogelijk om een dergelijk patroon te verbreken.

Zo gauw zo’n patroon wordt ‘getriggerd' reageren we op een manier dat patroon volgt — of we dat nu willen of niet…

In de meeste gevallen zien we geen noodzaak om deze oude patronen te doorbreken — we accepteren ze als een deel van wie we zijn; als iets wat bij ons hoort. Maar soms voelt het of zo’n patroon een gewoonte is geworden die niet meer bij ons past. In dat geval is het tijd om dat oude patroon te vervangen door een nieuw patroon dat ons aan de ene kant de structuur geeft die we wensen in ons leven, maar aan de andere kant beter past bij wie we zijn en waar we staan op ons levenspad.